Ο κολλημένος, με τη λέξη τρόικα, Σόιμπλε

Μην υποτιμάτε τη δύναμη των λέξεων. Γιατί το ΤΑ.Ι.ΠΕ.Δ. (Ταμείο Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) το μετονομάσαμε Τ.Δ.Π.(Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας); Εκείνο το Ι. (Ιδιωτικής) υπονοεί ότι όσα πουλάμε πηγαίνουν στο χρέος της χώρας. Άλλο τρόικα και άλλο Θεσμοί. Ναι, η λέξη δημιουργεί συμπεριφορές. Πόσες φορές εμείς οι ίδιοι την έχουμε «πατήσει» σε έννοιες και λέξεις φορτισμένες για να στείλουμε το μύνημά μας πιο εύκολα; Δηλαδή η δύναμη της προπαγάνδας, της επιθετικής επικοινωνίας είναι χωρίς περιεχόμενο; Ξέρετε τι συμπεριφορές έχουμε μεταδώσει 17 χρόνια τώρα στη Νεολαία μας από τότε που είπαμε το Τεχνολογικό Λύκειο (ΤΕΛ), Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Εκπαιδευτήριο (ΤΕΕ); Άλλο Λύκειο άλλο Εκπαιδευτήριο. Άλλο σχολή κατάρτισης, άλλο μεταλυκειακό έτος επαγγέλματος. Και τέλος άλλο Bullying, myschool, Erasmus+, English for practice και άλλο ένα σχολείο ανοικτό, ένα σχολείο της γειτονιάς, των μαθητών και των δασκάλων.

Η σχολή που πήγαινε ο αδικοχαμένος Βαγγέλης ήταν μία σχολή κατάρτισης, που υπαγόταν στο Υπουργείο Γεωργίας. Τέτοιες σχολές υπάρχουν διάσπαρτες σε πολλά υπουργεία, όπως οι σχολές τουρισμού, οι σχολές ΟΑΕΔ, οι σχολές Νοσηλευτών, οι οποίες μπορούν να δεχτούν απόφοιτους Γυμνασίων, Λυκείων ανήλικους ή ενήλικους για να καταρτιστούν σε μία συγκεκριμένη ειδικότητα επαγγέλματος. Το υπουργείο Παιδείας δεν έχει υπό την εποπτεία του ένα μεγάλο κομμάτι της επίσημης εκπαίδευσης του ελληνικού Κράτους, όσο και αν φαίνεται παράδοξο. Η στρατηγική του να μαζεύουμε μαθητές και να τους κάνουμε ειδικευμένους εργαζόμενους ανεξάρτητα της ηλικίας τους, τον τρόπο εκπαίδευσης και το κοινωνικό αποτέλεσμα, είναι αποτέλεσμα της γενικής κατεύθυνσης της μαθητείας αντί της εκπαίδευσης, της κατάρτισης αντί της μόρφωσης.

Φαίνεται οτι η κοινωνία μας – όχι μόνο η δική μας αλλά και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες – έχει παραδοθεί ανεπιστρεπτί οτι η παρέμβαση του Κράτους ή της κοινωνίας είναι κακή για την οικονομία της, ενώ η αυτόματη ρύθμιση των αγορών βοηθάει την οικονομία της και μακροπρόθεσμα την κοινωνία. Την κάνει πιο ανταγωνιστική, πιο δυναμική, πιο σύγχρονη. Έτσι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε προέρχονται μόνο από την οικονομία και το κυρίαρχο δόγμα του Νεοφιλελευθερισμού. Η στρατηγική του ανταγωνισμού ξεκινά από το νηπιαγωγείο, έχει αλλοιώσει το Δημοτικό με συγκεκριμένες παρεμβάσεις στα μαθήματα και φτάνει στο Γυμνάσιο και στα Λύκεια που τιμωρεί τους μαθητές, που δεν είναι «καλοί» και τους σπρώχνει σε δρόμους εκτός της «υψηλής» «γενικής» και «άριστης» εκπαίδευσης. Αυτό έχει ως συνέπεια να παράγονται δύο πράγματα. Το πρώτο είναι οτι πολλοί μαθητές να μην ακολουθούν την τεχνολογική και επιστημονική κατεύθυνση, αλλά να «πιέζονται» για σπουδές «που αρέσουν στην κοινωνία» δηλαδή τα 2, 3 επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών. Το δεύτερο πιο κρίσιμο αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται «ταξικά» και γκετοποιημένα ιδρυματικά σχολεία, που δέχονται μόνο αποτυχημένους μαθητές και τους ακολουθεί το «στίγμα» μίας υποκριτικής κοινωνίας. Η επαγγελματική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι το παραπαίδι της Παιδείας.

Σαν αποτέλεσμα της στρατηγικής της ανταγωνιστικότητας οι μαθητές ακολουθούν όλο και πιο ατομιστικές λογικές. Οι λογικές του κάθε τι έξω από εμένα είναι εχθρός, είναι ξένος το οποίο στηρίζεται στην περίφημη φράση, «δεν υπάρχει κοινωνία μόνο άτομα». Ξέρετε πόση βία εξαπέλυσε στις κοινωνίες μας ειδικά στις σχολικές αυτή η στρατηγική; Η οικονομική κρίση και πίεση των τελευταίων χρόνων πιέζει ακόμα πιο πολύ τις σχολικές σχέσεις μεταξύ των μαθητών, μεταξύ μαθητών, δασκάλων και γονέων. Ακόμα χειρότερα όταν παλιές πρακτικές που έλυναν προβλήματα, «κρύβονται» μέσα σε προγράμματα ευρωπαϊκής έμπνευσης και μπερδεύονται στη μετάφραση μίας αγγλικής λέξης όπως κακή ώρα το Bullying. Όταν ένας μαθητής πειράζει τον άλλον μαθητή λέγεται Bullying. Αρχίζει να το μαθαίνει το παιδί από το Δημοτικό. Στην αρχή το μπερδεύει με το Red Bull μετά με το Bowling και στο τέλος ξαναρωτάει αν το πείραγμα από μαθητή σε μαθητή είναι Bullying. Γίνονται σεμινάρια Bullying, παράγονται εγκύκλιοι, βγαίνουν αποφάσεις, απορροφούνται χρήματα, τελικά τι μένει στα σχολεία μας; Μάλλον η κοινωνική βία δεν ξεπερνιέται με σεμινάρια Bulling.

Για άλλη μία φορά πρέπει να βροντοφωνάξουμε οτι:

Α) Όλες τα σχολεία και οι σχολές πρέπει να υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας.

Β) Η επαγγελματική εκπαίδευση είναι ισότιμη της γενικής εκπαίδευσης και πρέπει επιτέλους να πάμε σε έναν τύπου σχολείο για όλα τα παιδιά.

Γ) Το θέμα του επαγγέλματος πρέπει να αναπτύσσεται όταν το παιδί έχει ενηλικιωθεί, όταν έχει πάρει όσο το δυνατόν περισσότερες γενικές γνώσεις και περισσότερα γνωστικά αντικείμενα.

Δ) Ο σύλλογος διδασκόντων να είναι το κυρίαρχο όργανο για όλες τις αποφάσεις που διέπουν τη σχολική ζωή. Τα θέματα της συμπεριφοράς των μαθητών να επιλύονται στους συλλόγους καθηγητών.

Ε) Και πώς θα εφαρμοστεί το Δ); Όταν επιτέλους έχουμε γραμματεία σε κάθε σχολείο, ψυχολόγο σε κάθε σχολείο, κοινωνικό λειτουργό σε κάθε σχολείο, σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό σε κάθε σχολείο.

ΣΤ) Όταν καταργηθούν οι Πανελλαδικές εξετάσεις, θα καταργηθούν τα ιδιαίτερα, θα επανέλθει ξανά η σχέση μαθητή και Δάσκαλου.

Ζ) Ως αποτέλεσμα των παραπάνω θα είναι οι μαθητές να μένουν περισσότερο χρόνο στα σχολεία και να διαβάζουν στο σχολείο τους. Είτε είναι Ιστορία είτε Ηλεκτρικές μηχανές η δύναμη της γνώσης να μην επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες διάλυσης της γνώσης σε απλή πληροφορία ή χειρότερα σε απλή ώρα. Τότε και μόνο τότε θα μειωθεί η βία που βιώνουμε στα σχολεία και ίσως ξεκινήσει ένα καλύτερο αύριο για την ελληνική κοινωνία. Άλλωστε όλα τα κοινωνικά προβλήματα ξεκινούν και καταλήγουν στην Παιδεία.

 

 

Άκης Χουζούρης