η ρουτίνα προσθέτει ελευθερία

-Επ, τι νέα;

– Εδώ, τα ίδια ..ρουτίνα..

Παραπάνω, ένας συνηθισμένος ολιγόλογος διάλογος, ρουτίνας. Ρουτίνα, για πολλούς βαρεμάρα. Κι όμως.. δε θα το έλεγα βαρεμάρα. Ίσα-ίσα, πολλές ιδέες, πολλές πλευρές του εαυτού τις ανακαλύπτει κανείς σε καθεστώς ρουτίνας. Η ‘μηχανικότητά’ της ρουτίνας είναι απελευθερωτική, αφήνει το πνεύμα να ταξιδεύει. Αφήνει να βγουν στην επιφάνεια αναθεωρήσεις και διαφορετικές όψεις.

ένα μουντό απόγευμα στην Κύθνο

Και πιο ωραία είναι μια ‘λοξή’ ρουτίνα, με μικρές λοξοδρομήσεις, να σου δίνει τις εμπειρίες, τις νέες, τα νέα εντυπώματα. Αυτή η ρουτίνα σε ‘μετακινεί’ σε θέσεις, απόψεις, στάσεις. Μεταβαίνεις πιο ώριμα, αλλά κυρίως κατέχεις μια ισόρροπη αίσθηση του ζην, χωρίς να επιδιώκεις ψυχαναγκαστικά το “διαφορετικό”, την “περιπέτεια”.

Η ρουτίνα είναι και λίγο αντικαταναλωτική. Λειτουργεί αντίθετα με το ναρκισσιστικό μότο της εποχής: “οφείλεις να απολαμβάνεις πιο πολύ και πιο πολλά”. Λειτουργεί αντίθετα από την υποχρέωση της ‘απόλαυσης’.

Μου αρέσει η ρουτίνα της αβίαστης πραγματικής επιθυμίας, βοηθά στην εδραίωση του: “επιδιώκω επινοητικά ό, τι είναι εφικτό, αποχαιρετώ χωρίς μνησικακία ό, τι είναι μη επιθυμητό και ανέφικτο”. Μου αρέσει η ρουτίνα, είναι προνόμιο. Ζηλεύω αυτούς τους ‘ρουτινιάρηδες’.