Δίσκοι του μήνα (Δεκέμβριος 2016)

The rolling stones – Blue and lonesome (Polydor records)

Έχουν περάσει 52 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία των θρύλων της μουσικής, γεγονός όμως που δεν τους εμποδίζει να μπουν για ακόμα μια φορά στο studio και να παίξουν μερικά blues. Βέβαια το ‘blue and lonesome’ (25ο άλμπουμ στην ιστορία τους) αποτελεί δίσκο με διασκευές σε καλλιτέχνες όπως Buddy Johnson, Howlin’ wolf, Little Walter, Magic Sam, Willie Dixon κλπ. Αξίζει να σημειώσουμε πως σε δύο κομμάτια συμμετέχει ο Eric Clapton (Everybody knows about my good thing, I can’t quit you baby), κάτι που του πρότειναν οι ίδιοι εφόσον την συγκεκριένη περίοδο ο Clapton ηχογραφούσε στο ίδιο στούντιο. Τα πρώτα single του δίσκου είναι τα ‘Just your fool’ και ‘Hate to see you go’ για το οποίο κυκλοφόρισε σαν προπομπός το video clip στις 8 Νοεμβρίου. Highlights: Commit a crime, All of your love, Ride ’em on down, I can’t quit you baby.

 

 

Neil Young – Peace trail (Reprise records)

Αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην παγκόσμια μουσική σκηνή, ο Neil Young κυκλοφορεί αυτό τον μήνα τον 37ο δίσκο του. Μια καριέρα γεμάτη βραβεία και διακρίσεις, αποτελεί ακόμα και σήμερα μεγάλη επιρροή για πάρα πολλούς νέους μουσικούς. Μάλιστα έχει διπλή παρουσία στο Rock ‘n roll hall of fame, μία ως solo artist (1995) και μία ως μέλος των Buffalo Springfield (1997). Έχει αποτελέσει ιδρυτικό μέλος των Crazy horse καθώς επίσης έχει συνεργαστεί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες στο παρελθόν, όπως οι σπουδαίοι Crosby Stills & Nash, Rick James, Elton John, Pearl Jam κ.ά. Tο ‘peace trail’ είναι ένας folk rock δίσκος κατά κύριο λόγο, αν και διέκρινα μερικά blues στοιχεία όπως στο ‘show me’ και ‘Texas rangers’. Έχω την εντύπωση πως ο Neil Young συμπληρώνει την 5αδα των ‘θρύλων’ που κυκλοφόρησαν δίσκο φέτος (μαζί με τους David Bowie, Iggy Pop, Leonard Cohen, Rolling Stones) και που συνάμα θα φιγουράρουν άνετα στις πρώτες θέσεις με τα καλύτερα της χρονιάς. Highlights: Peace trail, Terrorist suicide hang gliders, Glass accident.

 

Piano Magic – Closure (Second language records)

Η μουσική κολεκτίβα των Piano magic σχηματίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 90 στο Λονδίνο. Η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μεταξύ indie και post rock. Στην πορεία τους έχουν συνεργαστεί με αρκετούς μουσικούς και έχουν κυκλοφορήσει 12 δίσκους. Ο Glen Johnson, ιδρυτής και βασικό μέλος του γκρουπ ανακοίνωσε πως το ‘Closure’ θα αποτελέσει την τελευταία δισκογραφική δουλειά τους, έπειτα από 20 χρόνια στον χώρο. Tο αποχαιρετιστήριο λοιπόν ‘closure’, αποτελείται από 8 συνθέσεις σε πιο ambient pop ύφος σε σχέση με παλιότερες δουλειές τους (Disaffected, Part monster, Ovations). Θεωρώ πως δεν έτυχαν ποτέ της προσοχής που άξιζαν, συγκρινόμενοι με μπάντες της εποχής τους. Όπως και να χει όμως δεν παύουν να είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο της βρετανικής σκηνής. Highlights: Let me introduce you, Living for other people, You never stop loving (the one that you loved), I left you twice, not once.

 

 

No clear mind – Makena (568735 Records DK)

Οι Αθηναίοι No clear mind είναι ένα pop rock ντουέτο και το ‘makena’ αποτελεί τον 3ο δίσκο τους. Όπως και στο παρελθόν υπάρχουν διάφορα πειραματικά στοιχεία στην μουσικής τους. Μην φανταστείτε κάτι πολύ extreme, απλά τείνουν λίγο προς avant garde ακούσματα. Ξεκίνησαν να παίζουν τα πρώτα τους show στην Ελλάδα και την Ιταλία, χρησιμοποιώντας ένα σύνολο διαφόρων μουσικών για τις συναυλίες τους. Έχουν περιοδεύσει σε όλη την Ευρώπη, έχοντας αποσπάσει πολύ θετικά σχόλια για την παρουσία τους. Στο θέμα μας όμως, το makena είναι αρκετά ατμοσφαιρικό με κάμποσα synthesizer στις συνθέσεις, σε συνδιασμό με τα φωνητικά του Βασίλη Ντοκάκη να ‘δένουν’ αρμονικά με το σύνολο. Έχουν προηγηθεί δισκογραφικά το ‘dream is destiny’ (2012) και το ‘mets’ (2013). Highlights: Saint John, Silence we create, Makena.

 

 

Pete Doherty – Hamburg demonstrations (BMG records)

Έχουν πλέον περάσει μερικά χρόνια από την εποχή των Libertines και των Babyshambles, μπάντες των οποίων ο Doherty υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Το 2009 κυκλοφόρησε την πρώτη του σόλο δισκογραφική δουλειά και το φετινό ‘hamburg demonstrations’ αποτελεί την δεύτερη. Ένας indie rock δίσκος χωρίς ιδιαίτερα ξεσπάσματα, με ρυθμικά κομμάτια και ωραίες κιθάρες (είτε ηλεκτρικές είτε ακουστικές). Έχω την αίσθηση ότι γίνεται μια προσπάθεια από την μεριά του να ακουστεί λιγότερο mainstream στο συγκεκριμένο άλμπουμ, κάτι το οποίο λειτουργεί θετικά. Γεγονός που αποδεικνύει πως όταν θέλει μπορεί να γράψει (ακόμα) μερικά όμορφα τραγούδια. Highlights: Down for the outing, Hell to pay at the gates of heaven, Oily boker, I don’t love anyone (but you’re not just anyone).

 

 

+extra (κυκλοφορούν επίσης τον Δεκέμβριο):

Deadmau5 – W:/2016 album/ (Mau5trap records)

Jean Michel Jarre – Oxygene 3 (Columbia records)

Tony Bennett – Tonny Bennett celebrates 90 (Columbia records)