Δίσκοι του μήνα (Απρίλιος 2017)

 

A Victim Of Society – Freaktown (Inner ear records)

Μια από τις πιο ελπιδοφόρες μπάντες της εγχώριας σκηνής κυκλοφορεί τον 2^ο δίσκο της. Οι A Victim of society είναι ένα lo-fi project που δημιουργήθηκε το 2011 στην Αθήνα από τον Βαγγέλη Μακρή (φωνή, κιθάρα) και τον Φώτη Ντούσκα (κιθάρα). Πλέον αποτελούν τριάδα, εφόσον προστέθηκε στο σχήμα ο Παντελής Καρασεβδάς (τύμπανα) με σκοπό να αντικαταστήσει το drum machine που χρησιμοποιούσαν έως τώρα. Οι ψυχεδελικές – noisy κιθάρες και τα δυνατά beats αποτελούν τα βασικά συατατικά στις συνθέσεις τους. Το “Freaktown” είναι η ιστορία των τριών μελών του συγκροτήματος και όσων συνέβησαν όταν ξεκίνησαν να παίζουν και να γράφουν μουσική μαζί. Τα τραγούδια που έγραψαν ήταν το soundtrack όσων συζητούσαν και τα πράγματα για τα οποία συζητούσαν έγιναν οι στίχοι των συνθέσεών τους. Δυναμώστε την ένταση κι αφήστε την μουσική να κάνει τα υπόλοιπα. Αν τους πετύχετε κάπου σε live εμφάνιση αξίζει να τους δείτε σίγουρα. Highlights: The quick and the dead, A painful heritage of beauty (Natalie), Freaktown.

 

 

The Black Angels – Death Song (Partisan records)

Το “death song” αποτελεί τον 5^ο δίσκο για τους Τεξανούς Black Angels, μια μπάντα που κινείται ανάμεσα σε neo-psychedelic και garage ρυθμούς. Με σαφής επιρροές από “σκοτεινούς”  ήχους, πήραν το όνομά τους από το “The black angel’s death song” των Velvet Underground. Ξεκίνησαν πολύ δυνατά με το πρώτο τους άλμπουμ (Passover – 2006) και η αναγνώριση ήρθε μερικά χρόνια αργότερα καθώς συμμετείχαν σε διάφορα φεστιβάλ παίζοντας με ονόματα όπως οι Black Keys, B.R.M.C., Queens of the stone age, Raveonettes κλπ. Αξίζει επίσης να ακούσετε και την διασκευή τους στο “Soul kitchen” για το tribute album “A psych tribute to the doors”. Στο φετινό “death song” μας δίνεται η αίσθηση ότι κάνουν μια επιστροφή στα βασικά: κιθαριστικά riff με πολύ reverb, δυνατά τύμπανα που σε συνδιασμό με τα εφέ του frontman Alex Maas δημιουργούν ίσως το πιο progressive album που ακούσαμε στην έως τώρα πορεία τους. Σίγουρα για το αποτέλεσμα ήταν καταλυτική η συμμετοχή του παραγωγού Phil Ek (Band of horses, Fleet foxes, Modest mouse κ.ά.) Highlights: Half believing, Hunt me down, I dreamt.

 

Gorillaz – Humanz (Parlophone/Warner bros records)

Νέα κυκλοφορία έπειτα από 7 χρόνια για τους Gorillaz, το project των Damon Albarn – Jamie Hewlett. Το “humanz”, όπως και τα παλιότερα άλμπουμ τους, έχει λίγο απ’ όλα : electronica, trip hop,dub, hip hop κι όλα αυτά με funky-groovy διάθεση. Οι ηχογραφήσεις έγιναν σε διάφορα μερή όπως Λονδίνο, Παρίσι, Τζαμάικα, Νέα Υόρκη ενώ η παραγωγή έγινε από το ίδιο το γκρουπ. Ως συνήθως οι guest συμμετοχ’ες είναι πολυάριθμες και περιλαμβάνουν μουσικούς και performer όπως ο Vince Staples, οι De la soul, η Grace Jones και η Jenny Beth των Savages. Όπως δήλωσε ο Albarn “δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα καθαρά πολιτικό δίσκο, αλλά μια συναισθηματική απάντηση στην πολιτική γενικότερα”. Σίγουρα μια κυκλοφορία που θα συναντήσετε στις λίστες με τα καλύτερα του έτους, πιθανόν και λόγο ονόματος. Highlihts: Strobelite, Andromeda, Let me out.

 

Future Islands – The Far Field (4AD records)

Έχω την εντύπωση πως το τρίο των Future islands έκανε αρκετά αισθητή την παρουσία του έπειτα από την κυκλοφορία του 4^ου δίσκου τους “Singles” το 2014. Αποτελούν μια μπάντα όπου βασίζει τον ήχο της στα μελωδικά synths, το μπάσσο και φυσικά την εξαιρετική ερμηνεία του Sam Herring. Το φετινό “far field” πήρε το όνομά του από ένα ποίημα του Theodore Roethke (1908-1963). Όπως σας ανέφερα ο δίσκος που θα ακούσετε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως indie pop και πιθανόν να σας φέρει στο μυαλό καλλιτέχνες όπως οι Beach House και οι War on Drugs. Έχουν παίξει σε αρκετά μεγάλα φεστιβάλ όπως τα Primavera, Glastonbury, Coachella μοιραζόμενοι την σκηνή με τον Morrissey, την Grace Jones και τους Phantogram. Ένα πολύ καλό album που προσωπικά θα συμπεριελάμβανα στα καλύτερα του 2017. Highlights: Time on her side, Beauty of the road, North star.

 

The New Pornographers – Whiteout Conditions (Concord music group records)

Μια μουσική κολλεκτίβα από το Βανκούβερ του Καναδά που ιδρύθηκε το 1997, απαρτίζει το σύνολο των New pornographers. Μεταξύ άλλων στα μέλη τους συμπεριλαμβάνονται ο A.C. Newman και η Neko Case. Η χρήση πλήθους φωνητικών σε συνδιασμό με την power pop αισθητική της μουσικής τους, τους κατατάσσει σε ένα από τα δημοφιλέστερα γκρουπ του Καναδά.  Το “whiteout conditions” αποτελεί το 7^ο studio album τους, στο οποίο όμως δεν συμμετέχουν ο επί σειρά ετών Kurt Dahle  και ο τραγουδιστής-συνθέτης Dan Bejar. Παρ ‘όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες του 2017. Highlights: Whiteout conditions, This is the world of the theater, Juke.

 

Ray Davies – Americana (Sony records)

Ο 72χρονος frontman των The Kinks, κυκλοφορεί την 5^η του σόλο δισκογραφική δουλειά, η οποία περιστρέφεται γύρω από το αυτοβιογραφικού χαρακτήρα βιβλίο του, με τίτλο: “Americana: The kinks, the Riff, the Road: The story”. Περιέχει 15 συνθέσεις σε folk – country rock – americana ύφος, με την συμμετοχή των Jayhawks. Παρ’ όλο που πέρασε μια δεκαετία από την τελευταία του δουλειά, παρέμεινε δραστήριος κυκλοφορώντας το “See my friends” (2010), σε συναργασία με τους Metallica, τον Bruce Springsteen και τον Billy Corgan (Smashing Pumpkins). Το “Americana” αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια από έναν ζωντανό θρύλο των 60s. Highlights: Poetry, Mystery room, Rock’ n roll cowboys.

 

Timber Timbre – Sincerely, Future Pollution (City slang records)

Καινούργιο άλμπουμ έπειτα από 3 χρόνια και το 6^ο κατά σειρά για τους Καναδούς Timber Timbre. Άξια συνέχεια των προηγούμενων δουλειών τους, οι οποίες έχουν κερδίσει μερικά μουσικά βραβεία και τους έχουν αναδείξει ως μια από τις καλύτερες μπάντες της τελευταίας δεκαετίας. Προσπαθούσα να βρω χαρακτηρισμούς για το είδος που παίζουν και νομίζω πως το πιο ταιριαστό θα ήταν “κάτι σαν psychedelic folk”. Το 2012 έπαιξαν ως support act στην Laura Marling για την περιοδεία τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και αντιστοίχως στις ΗΠΑ για την Feist. Το “sincerely, future pollution” παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, εάν δώσετε την απαραίτητη προσοχή στην κάπως περίεργη ατμόσφαιρα που δημιουργεί. Ως παρόμοιους καλλιτέχνες για να σας δώσω να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ο Devendra Banhart, ο Phosphorescent και οι Fleet Foxes. Highlights: Velvet gloves and spit, Western questions, Sewer blues.

 

Cold War Kids – L.A. Divine (Capitol records)

Νέα κυκλοφορία για τους Καλιφορνέζους Cold war kids, η 6^η για την ακρίβεια στην 11χρονη δικσογραφική τους πορεία. Άλλη μια περίπτωση μπάντας όπου τα μέλη της γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο και κατάφεραν να ξεχωρίσουν, καθώς το 2006 υπέγραψαν συμβόλαιο με την V2, στην οποία έχουν κυκλοφορήσει δίσκους μεγάλα ονόματα όπως οι Black keys, Jesus and mary chain, dEUS, Mercury rev, Moby κλπ. Παίζουν κυρίως indie rock, με αρκετά όμως pop στοιχεία κάτι που θα διαπιστώσετε αν ακούσετε το LA divine. Οι ίδιοι έχουν αναφέρει ως επιρροές τους την Fiona Apple, τον Nick Cave, τους Led Zeppelin, Radiohead, The Smiths και τους U2. Σαφώς όμως έχουν κι ένα δικό τους ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζονται μέσω της μουσικής τους. Προσωπικά πιστεύω πως στο συγκεκριμένο άλμπουμ υπάρχει ένα από τα ομορφότερα κομμάτια που θα ακούσετε φέτος (Can we hang on?), κι ας είμαστε ακόμα στον Απρίλη. Highlights: Can we hang on?, So tied up (feat. Bishop Briggs), Restless.

 

The Underground Youth – What Kind of Dystopian hellhole is this?(Fuzz club records)

Οι Undergound Youth είναι μια post-punk μπάντα από το Manchester, που συνδιάζει τον ήχο των Velvet Underground και των Jesus and mary chain. Δραστηριοποιούνται δισκογραφικά από το 2009, κι εδώ έχουμε την 8^η κυκλοφορία τους. Προφανώς και απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό η μουσική τους, καθώς  η σκοτεινή και γενικά fuzzy ατμόσφαιρα του άλμπουμ σίγουρα θα βρει περιορισμένο αριθμό ακροατών. Θα αναφέρω ενδεικτικά μερικές ακόμα μπάντες όπως οι The Brian Jonestown Massacre, A place to bury strangers, Sonic Jesus κλπ, σε περίπτωση που σας φανεί ενδιαφέρον το φετινό εγχείρημα των U.Y. Highlights: Alice, Beast (Anti war song), The outsider.

 

Mew – Visuals (Play it again Sam records)

Οι Mew είναι μια μπάντα που ιδρύθηκε στα 90s, κατάγεται από την Δανία (ενώ άνετα θα μπορούσες να τους θεωρήσεις Βρετανούς), αποτελείται από την κλασσική τριάδα κιθάρα-μπάσο-τύμπανα και πειραματίζεται με διάφορες εκδοχές της alternative rock μουσικής. Όλα τα παραπάνω μαζί, εμένα προσωπικά, μου αρκούν για να είναι μια περίπτωση άξια προσοχής. Το “visuals” είναι η 7^η κυκλοφορία τους και κυμαίνεται ανάμεσα σε indie pop – rock ήχους. Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές μπάντες για να καταλάβετε καλύτερα το στυλ τους : Blonde redhead, The radio dept., Death cab for cutie, Minus the bear κλπ. Δώστε τους μια ευκαιρία και θα δείτε ότι άξιζε τον κόπο. Highlights: Nothingness and no regrets, In a better place, 85 videos.

 

Father John Misty – Pure Comedy (Bella union/Sub pop records)

Ο Josh Tillman είναι ένας Αμερικανός τραγουδοποιός ο οποίος έχει συμμετάσχει σε διάφορες μπάντες κατά καιρούς, όπως οι Saxon shore και οι Fleet foxes. Έχει κυκλοφορήσει 8 άλμπουμ από το 2003 έως το 2010, ενώ από το 2012 έως σήμερα χρησιμοποιεί την ονομασία Father John Misty. H μουσική του κυμαίνεται ανάμεσα σε folk rock και americana κάτι που συναντάμε και στο “pure comedy”. Τις συνθέσεις συνοδεύει όμορφα ο πιανίστας Kyle Flynn, ενώ αρκετές φορές  ακούγονται διάφορα πνευστά και έγχορδα όργανα. Ένα όμορφο άλμπουμ που εξετάζει τα θέματα της προόδου, της τεχνολογίας, της ανθρώπινης επαφής και φύσης  γενικότερα. Highlights: Total entertainment forever, Things that would have been helpful to know before the revolution, Smoochie.

 

Fujiya and Miyagi – Fujiya and Miyagi (Impossible objects of desire records)

Η 6^η κατά σειρά κυκλοφορία των Fujiya and miyagi, μιας electro μπάντας που δημιουργήθηκε το 2000 στο Brighton της Αγγλίας. Το συγκεκριμένο ομώνυμο άλμπουμ περιέχει κομμάτια από προηγούμενα ep, που είχαν κυκλοφορήσει σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Δυνατά beats και χορευτική διάθεση αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του δίσκου. Οι επιρροές τους ξεκινούν απ’ την Krautrock γερμανική σκηνή με τους Can και τους Neu! και φτάνουν ως την electro σκηνή των 90s (Aphex twin). Έγιναν γνωστοί στο ευρύ κοινό όταν ασχολήθηκαν μαζί τους τα περιοδικά ΝΜΕ και Pitchfork media, περίπου το διάστημα 2003-2006. Για να πάρετε μια γρήγορη γεύση του τι εστί F&M, ακούστε το “Extended dance mix” και σίγουρα δεν θα απογοητευτείτε. Highlights: To the last beat of my heart, Extended dance mix, Freudian slips.

 

Maximo Park – Risk to Exist (Daylighting/Cooking vinyl records)

Έχει πλέον περάσει μια δεκαετία και κάτι απ’ όταν μας συστήθηκαν οι Maximo park, με το εκπληκτικό “A certain trigger” το 2005.  Μια καθαρά alternative rock μπάντα με καταγωγή από το Newcastle της Αγγλίας. Το “Risk to exist” αποτελεί το 6^ο δισκογραφικό βήμα τους και θεματολογικά φαίνεται πως πρόκειται για ένα άλμπουμ αρκετά ενημερωμένο από την κακή κατάσταση των παγκόσμιων υποθέσεων, όπως πχ το προσφυγικό ζήτημα. Μουσικά κινείται στο ύφος του παρελθόντος , αν και διέκρινα μια πιο pop-funk διάθεση σε κάποια σημεία του δίσκου. Μια κυκλοφορία που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη, αλλά κατά την άποψή μου, με μέτριο τελικό αποτέλεσμα. Highlights: What did we do to you to deserve this?,What equals love?, The hero.

 

Real Estate – In Mind (Domino records)

Νέα κυκλοφορία για τους Αμερικανούς Real Estate, η 4^η κατά σειρά αλλά πρώτη έπειτα από την αποχώρηση του ιδρυτικού μέλους Matt Mondaline. O ήχος τους κυμαίνεται σε indie rock – jangle pop ρυθμούς και για να εξηγήσω καλύτερα, θα μπορούσα να αναφέρω παρόμοια γκρουπ όπως οι Smiths, The go-betweens, The La’s, R.E.M., Dream syndicate κλπ. Σίγουρα θα βρείτε επιρροές από τις παραπάνω μπάντες αν ακούσετε ολόκληρο το “In mind”, το οποίο θεωρώ πως αποτελεί ένα θετικότατο βήμα ως μεταβατικό στάδιο, έπειτα από την αλλαγή στην σύνθεσή του γκρουπ. Highlights: Serve the song, Two arrows, Same sun.

 

+extra (κυκλοφορούν επίσης τον Απρίλιο):

Sheryl Crow – Be Myself (Warner bros records)

Procol Harum – Novum (Eagleroch records)

The Cranberries – Something Else (BMG records)

Deep Purple – Infinite (Edel records)

Feist – Pleasure (Universal records)

Willie Nelson – God’s Problem Child (Legacy records)