γιατί δε μου αρέσει το Survivor..
Στην καθημερινότητα αλλά ιδιαίτερα στην κοινωνική δικτύωση είναι αρκετά φανερά τα εξής: Ακόμα και να μην έχεις αρχικά άποψη αντίθετη από τον πολιτικό σου αντίπαλο ή τον ‘εχθρό’ σου, μόλις δεις την τοποθέτησή του αμέσως θα κατασκευάσεις επιχειρηματολογία να του αντιπαρατεθείς. Οι πιο σκληροπυρηνικοί στις απόψεις τους επειδή είναι έτοιμοι να ‘αρπαχτούν’ τις περισσότερες φορές
O Μπογδάνο-βιτς έφυγε μόνος του..
Έλα μωρέ, δεν τον έδιωξαν από το ΣΚΑΪ, o Μπογδάνο-βιτς έφυγε μόνος του και πήγε NBA, τρείς ομάδες τον ζητούν: Σακραμέντο Κινγκς, οι Ντένβερ Νάγκετς και οι Ατλάντα Χοκς.. Kι όμως εγώ πιστεύω θα πάει στους καλαμο-Καβάλιερς..
ψευδαισθήσεις και υπέροχα ψέματα
“Φιντέλ Κάστρο…. καλό ταξίδι και πάρε μαζί σου τις ψευδαισθήσεις και τα υπέροχα ψέματα της νιότης μας..” Το παραπάνω ήταν το “αντίο” της Άννας Διαμαντοπούλου στο Φιντέλ Κάστρο εκεί στα τέλη του Νοέμβρη του 2016.. Ψευδαισθήσεις.. οι ψευδαισθήσεις δε διαρκούν αιώνια. Οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν, μερικές φορές αυτό γίνεται σταδιακά. Κάποτε γίνονταν πόλεμοι για
πρόεδρος υπάρχει..not, χρόνος υπάρχει..not
Τα πολιτικά πράγματα, αν κάναμε μια γενίκευση στο “δυτικό και ανεπτυγμένο κόσμο” έχουν καταληφθεί από ολοκληρωτικές απόψεις. Η επιστροφή ολοκληρωτικών απόψεων δεν ήρθε μόνη της. Το κακό είναι ότι για να έχει φτάσει έτσι στην πόρτα μας η κύρια ευθύνη βαρύνει την Αριστερά, τα δημοκρατικά κόμματα, τη σοσιαλδημοκρατία, τον Κλίντον, τον Μπλερ, το Ντ’ Αλέμα,
δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα..
Τα τελευταία χρόνια έχει εντοπιστεί το φαινόμενο της μείωσης των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με την αύξηση της μελαγχολίας για το ..ΠΑΣΟΚ.. Έχουν στηθεί ολόκληρες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (“depressed PASOK”, “Το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ”, “Ο πασόκος της διπλανής πόρτας” κοκ), που πλαισιώνουν αυτήν την μελαγχολική κατάσταση.. Ως εδώ καλά. Δεν έχει σημασία τι εξυπηρετούν όσον
Sparsa colligo*
Εμένα αν με ρωτούν “πώς τα βλέπεις τα πράγματα;”, συνήθως η απάντησή μου αφορά την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Η απάντησή μου άλλοτε είναι αισιόδοξη, άλλοτε απαισιόδοξη, ανάλογη με την ψυχική μου κατάσταση εκείνη τη στιγμή, αλλά και την πρόσφατη επιρροή που έχω δεχτεί από την επικαιρότητα.. Όμως, τα πιο σημαντικά και
Pokemon και Μπρατισλάβα..
Αυτήν την “Pokemon Go-μανία” τη θεωρώ αρκετά βαρετή για να τη χρησιμοποιώ, αρκετά βαρετή για να είναι θέμα φιλοσοφικής συζήτησης και ύστερων γενικεύσεων τύπου “που πάει ο άνθρωπος σήμερα” και λοιπά και λοιπά.. Αυτή η επιβεβλημένη φάση του ντε και καλά να μιλήσουμε σήμερα για τα “Pokemon Go” στην παρέα και στην κοινωνική δικτύωση ή
η αυταπάτη της επιθυμίας
ο Μασίμο Ρεκαλκάτι, ένας Ιταλός ψυχοθεραπευτής, σε ένα τοσοδούλικο βιβλιαράκι (“Η δύναμη της επιθυμίας”) μάς μιλά για την επιθυμία και τη σχέση της με την ευτυχία. Λέει λοιπόν ότι “..η μεγάλη ψευδαίσθηση της εποχής μας έγκειται στο γεγονός ότι τα αντικείμενα μάς δίνουν την ευτυχία. Η σχέση με τον/-η σύντροφο δεν πάει καλά; Άλλαξε σύντροφο.
επιθυμία ναι, αλλά..
ο Lacan εξηγώντας για την επιθυμία ανέτρεχε στον πίνακα “Blind leading the Blind” (P. Bruegel) και μιλούσε για την “παραβολή των τυφλών”, όπου βλέπουμε τους τυφλούς να βαδίζουν ο ένας πίσω από τον άλλο ακολουθώντας με τα μπαστούνια τους τον πρώτο που είναι κι αυτός τυφλός… Κάτι τέτοιο κάνουμε στην Ελλάδα της ύφεσης και της
DiEM? ..oh mon dieu
Μερικοί καλοί μου φίλοι ακολουθούν το Γ. Βαρουφάκη στο νέο του κίνημα το DiEM25. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι να τον ακούσει κανείς, κυρίως όσον αφορά τα αιτήματα που θέτει για το ‘πολιτικό της Ευρώπης’. Δεν κρύβω ότι οι προσωπικότητες που είχε μαζί του την ημέρα παρουσίασης του Κινήματος DiEM25 δεν πρέπει να μάς αφήνουν ασυγκίνητους (Νέγκρι, Brian Eno,
- 1
- 2
