Δίσκοι του μήνα (Φεβρουάριος 2015)

Marsheaux – a broken frame (undo records)
Οι ‘δικές μας’ Marsheaux επιλέγουν σαν 5ο άλμπουμ να διασκευάσουν depeche mode και μάλιστα ένα δίσκο από τα πρώτα τους βήματα. Το ‘a broken frame’ του 1982. Η Μαριάνθη και η Σοφία ποτέ δεν έκρυψαν την αγάπη τους για την 80s electro-pop μουσική, έτσι με αυτή τους την επιλογή θεωρώ ότι εναποθέτουν ένα φόρο τιμής στο αγαπημένο γκρουπ απ το Essex. Moυ άρεσαν ιδιαιτέρως οι εκτελέσεις των see you, my secret garden και the sun and the rainfall χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως οι υπόλοιπες υστερούν.

 

Murder by death – Big dark love (Bloodshot records)
Aυτό είναι το 7ο κατά σειρά άλμπουμ των αμερικανών murder by death μιας μπάντας που κινείται σε folk rock μονοπάτια με λίγη δόση από country επιρροές, κάτι που μαρτυρούν και οι εμφανίσεις οργάνων όπως μαντολίνο, μπάντζο και ακορντεόν στις συνθέσεις τους. Ξεχώρισα τα εξής τραγούδια : I shot an arrow, solitary one και natural pearl.

 

 

Breakfast in fur – flyaway garden (Bar/none records)
Πρόκειται για το ντεμπούτο άλμπουμ των νεοϋορκέζων Breakfast in fur, μια ευχάριστη έκπληξη για το 2015. Οι συνθέσεις τους κυμαίνονται σε dream pop μονοπάτια με ατμοσφαιρικά πλήκτρα και ταξιδιάρικα φωνητικά. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένας δίσκος που αξίζει να ακουστεί και γιατί όχι, να ξεχωρίσει μέσα από την πληθώρα κυκλοφοριών του φεβρουαρίου. Μου άρεσαν ιδιαιτέρως τα portrait, whisper, setting stone και sun catcher.

 

 

Idlewild – Everything ever written (Empty words records)
Οι Idlewild οι οποίοι δραστηριοποιούνται από την δεκαετία του 90, χρειάστηκαν 6 χρόνια για να επιστρέψουν στη δισκογραφία. Παρ ’όλα αυτά το everything ever written κινείται στα γνώριμα pop-rock ακούσματα των προηγούμενων δουλειών τους και το μόνο που έχει αλλάξει είναι κάποια μέλη της μπάντας. Μου άρεσαν πολύ τα every little means trust, on another planet και radium girl αν και γενικά πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο.

 

 

A place to bury strangers – Transfixiation (Dead oceans records)
Ο θορυβοποιός Oliver Ackermann επιστρέφει με το 4ο άλμπουμ να φαίνεται αρκετά ικανοποιητικό για τους ακροατές της noise rock μουσικής. Το τρίο από το Brooklyn βάζει τους ενισχυτές στο ‘τέρμα’ για άλλη μια φορά αν και κατά τη γνώμη μου το 1o τους άλμπουμ παραμένει η καλύτερη δουλειά τους ως τώρα. Ωστόσο το transfixiation περιέχει το φοβερό now it’s over που με έκανε να το έχω στο repeat τουλάχιστον για 3-4 μέρες.

 

 

Σταύρος Παρασκευόπουλος