Δίσκοι του μήνα (Ιούνιος 2015)
Florence and the machine – How big, how blue, how beautiful (Island records)
Πρόκειται για το 3ο στούντιο άλμπουμ της μπάντας από το Λονδίνο. Η φωνή της Florence Welch για άλλη μια φορά είναι καταπληκτική και το αποτέλεσμα αναμενόμενα καλό. Αρκετοί είναι αυτοί που την κατατάσσουν στις καλλιτέχνιδες του στυλ Kate Bush, Siouxsie Sioux και PJ Harvey. Το γεγονός ότι η παραγωγή έχει γίνει από τον Markus Dravs (Arcade fire, Coldplay, Bjork) σίγουρα προσθέτει θετικά στοιχεία στον δίσκο αυτό που κινείται ανάμεσα στην indie rock και indie pop. Άξιο αναφοράς και το όνομα της Isabella Summers (πλήκτρα, φωνητικά) που αποτελεί το έτερον ήμισυ του γκρουπ. Highlights: Ship to wreck, How big how blue how beautiful, Delilah, Long and lost.
The cave children – Quasiland (Inner ear records)
Οι cave children είναι Αθηναίοι στην καταγωγή και παίζουν ψυχεδελική pop. O ενθουσιασμός μου με αυτούς προκύπτει απ’ το γεγονός ότι θυμίζουν αρκετά τους Beatles (και όχι μόνο). Πιστεύω πως είναι ότι καλύτερο έχει εμφανιστεί στην ελληνική σκηνή έως τώρα και για το έτος που διανύουμε. Είμαι σίγουρος πως ο δίσκος αυτός από την στιγμή που θα πατήσετε το play θα σας κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος , ειδικά αν είστε φαν του είδους που αντιπροσωπεύουν. Να αναφέρουμε και τα ονόματα των μελών: Βασίλης Βλαχάκος (κιθάρα, φωνή), Βασίλης Νιτσάκης (μπάσο), Δημήτρης Στεργίου (τύμπανα) και Ορέστης Μπενέκας (πλήκτρα). Ας ελπίσουμε ότι θα μας εκπλήξουν ευχάριστα και στο μέλλον. Highlights: Maybeland, Lazy dog, Antigone, Pelorian.
Muse – Drones (Warner bros records)
Αυτό είναι το 7ο δισκογραφικό βήμα για τους Βρετανούς Muse, ένα γκρουπ ευρείας αποδοχής που γεμίζει στάδια στις συναυλίες του. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα αλλά προφανώς για να έχουν τέτοια απήχηση σε πολύ μεγάλο κοινό θα υπάρχει κάποιος λόγος. Απλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι στο στυλ του alternative rock που εκπροσωπούν υπάρχουν καλύτερες μπάντες που ποτέ δεν έτυχαν της αναγνώρισης του κοινού όσο οι Muse. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω δεν θα απογοητευτείτε από το άκουσμα του drones. Σίγουρα παίζει το ρόλο του γενικά στη δισκογραφία τους η καλή παραγωγή που γίνεται στο στούντιο (και συνήθως από τους ίδιους). Στο drones βέβαια την παραγωγή υπογράφει ο Mutt Lange (AC DC, Def leppard, Bryan Adams, Lady gaga κλπ). Highlights: Dead inside, Mercy, Reapers.
Leftfield – Alternative light source (Infectious records)
Μπορεί οι leftfield να σχηματίστηκαν το 1989, αυτό όμως είναι το 3o μόλις άλμπουμ τους, 16 χρόνια μετά την κυκλοφορία του rhythm and stealth που έφτασε έως και το νούμερο 1 των UK charts. Μετά την αποχώρηση του Paul Daley το 2002, απέμεινε μόνος ο Neil Barnes ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του ως dj και παραγωγός. Στο alternative light source που είναι ένας καθαρά electronica – breakbeat δίσκος συμμετέχουν οι Polica, οι Sleaford mods και ο Tunde Adebimpe (TV on the radio, Massive attack, Lee scratch perry). Αν λοιπόν σας αρέσουν τα δυνατά beats θα ενθουσιαστείτε από αυτήν την δουλειά. Highlights: Bad radio, Dark matters, Little fish.
Porcelain raft – Half awake (Volcanic field records)
Πίσω από την ονομασία porcelain raft βρίσκεται ουσιαστικά ένα πρόσωπο, o Ιταλός Mauro Remiddi. Ο τύπος αυτός έχει μεν κυκλοφορήσει 2 άλμπουμ (strange weekend,2012 – permanent signal,2013) αλλά κυρίως δημιουργεί διάφορα ep, όπως το half awake (που περιέχει 5 τραγούδια στο σύνολο). Πρόκειται για το 10ο μέσα σε μια πενταετία. Οι συνθέσεις του είναι συνήθως ατμοσφαιρικές και αρκετές φορές αναλαμβάνει ο ίδιος την παραγωγή των έργων του. Highlights: Half awake, All in my head.
+extra (κυκλοφορούν επίσης τον Ιούνιο):
Someone still loves you boris yeltsin – high country (Polyvinyl records)
Neil Young – the monsato years (Reprise records)
PINS – wild nights (Bella union records)
Sun kil moon – universal themes (Caldo verde records)
Σταύρος Παρασκευόπουλος