Δίσκοι του μήνα (Ιανουάριος 2016)

David Bowie – Blackstar (ISO/Columbia records)

Δυναμικό ξεκίνημα για τη νέα χρονιά όσον αφορά τη μουσική, αρχής γενομένης από το blackstar. Πρόκειται για τον 27^ο δίσκο του 69χρονου David Bowie που κυκλοφόρησε στις 8 Ιανουαρίου, ανήμερα δηλαδή των γενεθλίων του. Το θλιβερό μέρος της ιστορίας είναι ότι μόλις δύο μέρες μετά, στις 10 Ιανουαρίου ο David Jones (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα), θα αφήσει την τελευταία του πνοή ύστερα από 18μηνη μάχη με τον καρκίνο. Πολλοί πιστεύουν πως το video clip του ‘Lazarus’ ήταν ένα μήνυμα προς τους fans ότι βρίσκεται κοντά στο θάνατο και ότι γενικότερα ο δίσκος αυτός ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο του προς τους ακροατές . Δεν νομίζω ότι χρειάζονται κάποιες ιδιαίτερες συστάσεις για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη,  που δικαίως συγκαταλέγεται στους κορυφαίους  παγκοσμίως. Όσον αφορά το κύκνειο άσμα του, θεωρώ πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ κάτι που θα διαπιστώσετε από το πρώτο άκουσμα. Μπορεί να περιέχει δύο παλιότερα τραγούδια στη λίστα (Tis a pitty she was a whore, Sue) παρ’ όλα αυτά οι επανεκτελέσεις τους είναι διαφορετικές και προσαρμοζόμενες στο γενικότερο ‘σκοτεινό’ ύφος του δίσκου. Highlights: Tis a pitty she was a whore, Lazarus, Dollar days.

 

 

Tindersticks – The waiting room (Lucky dog/City slang records)

Οι αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό tindersticks επανέρχονται στο προσκήνιο ύστερα από 4 χρόνια με το 10^ο άλμπουμ τους ‘the waiting room’. Μου θυμίζουν λίγο τις παλιές εποχές τους με τις ακουστικές κιθάρες, το πιάνο και τα ‘σκοτεινά’ φωνητικά του Stuart Staples, δηλαδή σαν να ξαναβρήκαν την φόρμα τους, σε αυτόν τον δίσκο. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη από τον Οκτώβριο του 2015 το ‘we are dreamers’ (με τη συμμετοχή της Jehnny Beth στα φωνητικά), μας είχαν βάλει στο κλίμα σιγά σιγά για την καταπληκτική συνέχεια των τραγουδιών. Αξίζει επίσης να πούμε πως στο ‘Hey Lucinda’  συμμετέχει η αμερικανίδα Lhasa de Sela (aka Lhasa) σε μια ηχογράφηση που έγινε λίγο πριν το θάνατό της το 2010. Τέλος, να πούμε ότι το κάθε κομμάτι του δίσκου συνοδεύεται κι από ταινίες μικρού μήκους διάφορων σκηνοθετών, στους οποίους δόθηκε η ελευθερία να φιλμάρουν ελεύθερα ανάλογα με τα συναισθήματα που τους προκαλούσε το εκάστοτε κομμάτι. Highlights: Were we once lovers? , Hey Lucinda, We are dreamers, Like only lovers can.

 

 

Lumiere – Lumiere (Just gazing records)

Παλιότερα ως Lumiere brother και τώρα ως σκέτο Lumiere, ο Θανάσης Χριστοδούλου (αδελφός της Monika), κυκλοφορεί τον 3^ο προσωπικό του δίσκο. Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου αλλά ο Θανάσης έχει ένα ξεχωριστό ταλέντο καθώς όπως θα δείτε (και) σε αυτήν την κυκλοφορία δημιουργεί πολύ προσεγμένες συνθέσεις οι οποίες εμπεριέχουν με όμορφο τρόπο τις επιρροές του. Το συγκεκριμένο άλμπουμ μοιάζει πολύ περισσότερο με κάποιο soundtrack ταινίας καθώς στα τραγούδια του κυριαρχούν το πιάνο συνοδευόμενο από μερικά έγχορδα όπως βιολί και βιολοντσέλο (όμορφη ατμόσφαιρα στο ‘argo’ με το theremin). ‘Ήθελα να φτιάξω έναν δίσκο που να ακούγεται και μετά από χρόνια, για αυτό δεν του έβαλα πολλά στοιχεία του τώρα’ δηλώνει σε μια συνέντευξή του, κάτι που προφανώς πετυχαίνει το στόχο του. Πραγματικά δώστε του μια ευκαιρία ακρόασης (θα το βρείτε ελεύθερα στο soundcloud) και δεν θα χάσετε. Highlights: Asynchronous, Arpez, Athlete – angel.

 

 

Savages – Adore life (Matador records)

Πρόκειται για ένα girl group από το Λονδίνο κι αυτό είναι το 2^ο δισκογραφικό τους βήμα, ύστερα από το επιτυχημένο ντεμπούτο (silence yourself) του 2013. Ο ήχος τους είναι δυνατός και θυμίζει παλιότερες post punk εποχές. Η γαλλικής καταγωγής Jehnny Beth δηλώνει πως το adore life “αφορά την αλλαγή και την δύναμη του να μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα, πιστεύοντας στις δυνάμεις σου. Να βρεις την ποίηση αποφεύγοντας τα cliché, να γίνεις η λύση και όχι το πρόβλημα. Κυρίως όμως έχει να κάνει με την αγάπη και κάθε είδος αγάπης. Love is the answer”. Νομίζω τα λόγια της αυτά περιγράφουν απόλυτα το σύνολο του adore life. Highlights: Evil, Adore, T.I.W.Y.G.

 

 

Mechanimal – ΔΠΔ (Inner ear records)

Οι ελληνικής καταγωγής Mechanimal, ύστερα από την κυκλοφορία δύο δίσκων με έντονο το ύφος του αστικού τοπίου της Αθήνας, επιστρέφουν με το ΔΠΔ και διάφορες ανακατατάξεις στα μέλη του γκρουπ. Στη θέση των φωνητικών αντί του Freddie Faulkenberry συναντάμε την Ελένη Τζαβάρα (aka Etten), παλιότερο μέλος των Αθηναίων Film. Επίσης αισθητή παρουσία έχουν πλέον οι ηλεκτρικές κιθάρες στον γενικότερα ηλεκτρονικό ήχο τους. Όπως διάβασα στην περιγραφή του άλμπουμ τους στην σελίδα της δισκογραφικής τους, ο συμβολικός ακρωνυμικός τίτλος, “DPD”, αναφέρεται στο στίχο “giving names to stars”. Σαν σύνολο αντιπροσωπεύει το υπαρξιακό ταξίδι ενός δίποδου ζώου, όπου τα όνειρα αποκαλύπτουν επιθυμίες και φόβους που δεν τους γνωρίζουμε αλλά παίζουν σημαντικό ρόλο στο να μας βοηθάνε συνειδητά ή υποσυνείδητα στο να αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Highlights: Illuminations, Thistlemilk, Winter mute.

 

 

 

Shearwater – Jet plane and oxbow (Sub pop records)

Αυτή είναι η 13^η κυκλοφορία για την μπάντα από το Τέξας των ΗΠΑ. Προέρχονται από πρώην μέλη των Okkervil river οπότε ο ήχος τους είναι σχετικά παρόμοιος. Παίζουν κατά βάση indie rock με αρκετά ‘αμερικάνικα’ στοιχεία και θεματολογία γύρω από τα φυσικά τοπία. Κινούνται σχεδόν στο ίδιο μοτίβο με τα παλιότερα άλμπουμ τους, σε περίπτωση όμως που δεν είχαν πέσει στην αντίληψή σας έως τώρα, σαφώς θα σας ικανοποιήσουν με τις όμορφες μελωδίες τους. Έχω την εντύπωση πως το ‘δυνατό χαρτί’ για άλλη μια φορά είναι τα φωνητικά του Jonathan Meiburg και το ιδιαίτερο ταλέντο του γενικότερα. Highlights: Quiet Americans, A long time away,Only child.

 

 

Suede – Night thoughts (Suede Ltd)

Έπειτα από μια πετυχημένη πορεία στη δεκαετία του 90, οι Λονδρέζοι επιστρέφουν με τον 7^ο δίσκο τους Night thoughts. Η σύνθεση του γκρουπ παραμένει η ίδια με τον Brett Anderson στα φωνητικά, ο οποίος κυκλοφόρησε και κάποια solo albums στο διάστημα 2007-11. Έχω την αίσθηση πως έχουν περάσει σε νέα μονοπάτια, (κάτι που είναι φυσιολογικό),αν και υπάρχουν ακόμα μικρά στοιχεία του παρελθόντος στα τραγούδια τους. Διακρίνω πως μετά την προσωρινή διάλυσή τους το 2003 υπάρχει μια προσπάθεια να γυρίσουν στην πρώιμη εποχή τους, χωρίς μεγάλη επιτυχία κατά την γνώμη μου. Highlights: Outsiders, I don’t know how to reach you, Like kids.

 

 

+extra (κυκλοφορούν επίσης των Ιανουάριο):

Santigold – 99c (Atlantic records)

Steven Wilson – 4 & ½ (Kscope records)

Bloc party – Hymns (BMG records)

Tricky – Skilled mechanics (False idols records)

Panic! At the disco – Death of a bachelor (DCD2 records)

 

Σταύρος Παρασκευόπουλος