Δίσκοι του μήνα (Νοέμβριος 2016)

Enigma – The fall of a rebel angel (Republic records)
Μόλις το 8ο άλμπουμ στην 26χρονη πορεία των Enigma στην δισκογραφία. Ένα σχήμα που δημιουργήθηκε το 1990 από τον συνθέτη Michael Cretu και την πρώην σύζυγό του Sandra Lauer. Έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορους μουσικούς όπως οι Frank Peterson, Peter Cornelious, Ruth – Ann Boyle, Andru Donalds κ.ά. Η μουσική τους κινείται ανάμεσα στην electronica, synthpop, ambient και experimental. Παρόμοια ακούσματα θα βρείτε στους Deep forest , στους Delerium και τον Schiller. Σίγουρα όμως όλοι αυτοί έχουν επηρεαστεί από την μουσική ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Brian Eno. Σαφώς όμως και οι Enigma αποτελούν ένα σημαντικό project στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, κάτι που αποδεικνύεται και από τις διακρίσεις που έχουν λάβει όλα αυτά τα χρόνια. Θα ήταν ίσως σωστότερο όμως να ανφερόμαστε κυρίως στον Michael Cretu, διότι στην ουσία αυτός είναι οι κύριος εκφραστής της ιδέας αυτής, πέρα από συνθέτης και παραγωγός των δίσκων τους. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι εξαιρετική, ειδικά στα σημεία που υπάρχουν και φωνητικά. Προσωπικά θα συμπεριλάμβανα το fall of a rebel angel στα καλύτερα του 2016. Highlights: The omega point, Mother, Sadeness (part II), Oxygen red.(εκτός του Omega point στα υπόλοιπα συμμετέχει η Ινδονησιογαλλίδα μουσικός Anggun).

 

Robbie Williams – The heavy entertainment show (Columbia records)
Ο βρετανός Robbie Williams κυκλοφορεί φέτος την 11η δισκογραφική του δουλειά. Έχει ξεκινήσει την καριέρα του το 1990 ως μέλος των Take that (μέχρι το 1995). Όταν η μπάντα επανασυνδέθηκε το 2006, αποτέλεσε πάλι μέλος τους την τετραετία 2009 – 12. Στην σόλο καριέρα του αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς καλλιτέχνες καθώς τα πρώτα 7 άλμπουμ του έχουν γίνει No.1 στην Μ.Βρετανία. Εξίσου μεγάλη επιτυχία έχει σημειώσει παγκοσμίως πουλώντας περισσότερα από 75 εκατομμύρια δίσκους, αριθμός που τον κατατάσσει στους καλύτερους εμπορικά καλλιτέχνες όλων των εποχών. Μια πετυχημένη καριέρα από όλες τις απόψεις για τον μόλις 42 ετών Robbie. Στο ‘heavy entertainment show’ δίνει για άλλη μια φορά τον καλύτερο εαυτό του και το αποτέλεσμα είναι ένας πολύ δυνατός pop – rock δίσκος. Την παραγωγή έχει αναλάβει ξανά ο Guy Chambers (Kylie Minogue, James Blunt, Rufus Wainwright, Tina Turner, Miles Kane κλπ). Highlights: Love my life, Bruce Lee, David’s song, Hotel crazy (feat. Rufus Wainwright).

 

Lambchop – FLOTUS (For Love Often Turn Us Still) (Merge records)
Οι Lambchop είναι μια αμερικάνικη μπάντα που παίζει κυρίως country. Παρ’ όλα αυτά με το πέρασμα του χρόνου, έχουν εμπλουτίσει και μερικά post-rock, soul και lounge στοιχεία στην μουσική τους. Δεν είχαν ποτέ κάποιο σταθερό ‘κορμό’ σαν γκρουπ, αφού διάφοροι μουσικοί έχουν αποτελέσει μέρος του line up στην 22χρονη πορεία τους στην δισκογραφία. Στην ουσία ο ιθύνων νους είναι ο συνθέτης και ερμηνευτής, Kurt Wagner. Στο FLOTUS, διακρίνουμε μερικά ηλεκτρονικά στοιχεία, κάτι το οποίο δεν μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως λειτουργεί αρνητικά στον δίσκο… κάθε άλλο μάλιστα. Τα περισσότερα κομμάτια είναι σε low tempo ατμόσφαιρα με τρόπο όμως που δεν γίνεται μονότονος ή βαρετός. Σίγουρα μια ενδιαφέρουσα κυκλοφορία για τον μήνα που διανύουμε. Highlights: In care of 8675309, Flotus, Relatives #2.

 

Soft kill – Choke (Profound lore records)
Μια σχετικά καινούργια μπάντα στον χώρο της μουσικής (με ‘έδρα’ το Portland), καθώς ξεκίνησαν δισκογραφικά το 2011. Το ‘Choke’ είναι το 3ο τους άλμπουμ και όπως και στα προηγούμενα δύο, ο ήχος τους είναι post punk. Οι ίδιοι αναφέρουν ως βασικές επιρροές τους μπάντες όπως οι Cure, Sad lovers and giants, Lowlife, Trisomie 21, Magazine, Chameleons UK κλπ. Δηλαδή, διάφορα γκρουπ – πρωτοπόρους στο είδος που άνθισε κυρίως την δεκαετία του 80. Αν είστε φαν της συγκεκριμένης σκηνής, οι Soft kill θα σας θυμίσουν σίγουρα αυτή την μίξη του post punk με το new wave. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, delay εφέ στην κιθάρα και φωνητικά που πολλές φορές θυμίζουν τα γκρουπ που αναφέραμε παραπάνω, στα οποία θα πρόσθετα άνετα και τους Bauhaus, Joy division και Sound. Highlights: Whirl, Wake up, Lost.

 

STRFKR(Starfucker) – Being no one, going nowhere (Polyvinyl records)
Οι Starfucker (που χρησιμοποιούν και την ονομασία Pyramid), αρχικά ξεκίνησαν σαν solo project του Αμερικανού μουσικού Joshua Hodges. Με τις προσθήκες όμως των Shawn Glassford και Keil Corcoran, αποτελούν μια μπάντα πλέον, που παίζει κάτι μεταξύ σε indiepop – synthpop και electronica. Εδώ πρόκειται για τον 5ο δίσκο που κυκλοφορούν στη 10χρονη πορεία τους. Στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο άλμπουμ ‘Jupiter’, έχουν διασκευάσει το γνωστό ‘Girls just wanna have fun’ της Cindy Lauper. Γενικά, οι επιρροές τους από χορευτικές μουσικές των 80s είναι εμφανείς στις συνθέσεις τους. Μια ευχάριστη έκπληξη λοιπόν για τις φετινές κυκλοφορίες, σε μια χρονιά που έχω την εντύπωση πως σε βάθος χρόνου θα την θυμόμαστε περισσότερο για τις μουσικές απώλειές της (David Bowie, Prince, Leonard Cohen). Highlights: Satellite, Open your eyes, Dark days.

 

+extra (κυκλοφορούν επίσης τον Νοέμβριο) :
Bruno Mars – 24k magic (Atlantic records)
Justice – Woman (Ed banger / Because records)