Δίσκοι του μήνα (Ιανουάριος 2017)

The flaming lips – Oczy mlody (Warner bros records)
Παρ’ όλο που οι Flaming lips δημιουργήθηκαν στις αρχές του 80, θεωρώ πως η καλύτερή τους περίοδος ήταν τα 90s (χωρίς να θέλω να αδικήσω το ‘Yoshimi’, που είναι εξαιρετικό). Μπορεί ο Wayne Coyne να μην είναι η καλύτερη φωνή του κόσμου, αλλά η ιδιαιτερότητα της μπάντας γενικότερα είναι τέτοια που τους έχει κάνει αγαπητούς στο κοινό. Όσον αφορά το oczy mlody, είναι το 14ο άλμπουμ τους (χωρίς να συμπεριλάβουμε τους δίσκους – διασκευές σε pink floyd και beatles ή αυτούς στους οποίους συμμετέχουν διάφοροι καλλιτέχνες και αποτελούν την κατηγορία ‘Fwends albums’). Διάχυτα στοιχεία πειραματισμού και νεο-ψυχεδέλειας συνθέτουν το σύνολο του ‘oczy’. Αρκετά διαφοροποιημένοι τα τελευταία χρόνια, ωστόσο πάντα πρόσθεταν διάφορα εφέ στα κομμάτια τους, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορούν να περιοριστούν στον όρο alternative rock music. Highlights: There must be unicorns, One night while hunting for faeries and witches and wizards to kill, Almost home (blisko domu).

 

 

The XX – I see you (Young turks records)
Οι Λονδρέζοι ΧΧ παίζουν indie pop με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία στην μουσική τους. Εδώ πρόκειται για το 3ο τους άλμπουμ, το οποίο αναμένεται να προκαλέσει θετικότατες αντιδράσεις στο ευρύ κοινό. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους θα αποτελεί πάντα μέτρο σύγκρισης για οτιδήποτε κάνουν στο μέλλον, καθώς βρέθηκε αρκετά ψηλά στις λίστες με τα καλύτερα του 2009. Ήδη όμως το I see you αποτελεί δείγμα πως είναι ικανοί για ανάλογη συνέχεια. Στις επιρροές τους υπάρχουν κλασσικά γκρουπ όπως the cure, eurythmics και new order, αλλά και πιο σύγχρονοι σαν τους the kills, electrelane, cocorosie κλπ. Αδιαμφισβήτητα ένας δίσκος που αξίζει πολλαπλές ακροάσεις και που ‘κοντράρει’ στα ίσα τους Flaming lips για την κυκλοφορία του μήνα. Highlights: Dangerous, Performance, Oh hold.

 

 

Brian Eno – Reflection (Warp records)
Μόλις 9 μήνες από την τελευταία του κυκλοφορία (the ship), o Brian Eno κυκλοφορεί το Reflection που αποτελεί την 26η solo δισκογραφική του δουλειά. Στην ουσία πρόκειται για ένα 54λεπτο one-track album, σε ambient ύφος, κάτι το οποίο έχει δοκιμάσει πάλι στο παρελθόν, με το Thursday afternoon, του 1985. Επίσης μαζί με την έκδοση του δίσκου σε οποιαδήποτε μορφή (cd, βινύλιο, digital download), διατίθεται μια εφαρμογή (app) που αλλάζει την μουσική του άλμπουμ, σε διάφορες ώρες της μέρας. Ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτό τον τρόπο αναπαραγωγής μουσικής ονομάζεται generative music (σε περίπτωση που σας φάνηκε περίεργο, μπορείτε να βρείτε πληροφορίες στο internet). Τέλος, να πούμε ότι ο ίδιος αναφέρθηκε στο reflection σαν την πιο εκλεπτυσμένη (”the most sophisticated”) από όλες τις ambient κυκλοφορίες του.

 

 

Ty Segall – Ty Segall (2017 album) (Drag city records)
Ο 29χρονος Καλιφορνέζος αρκετά ορεξάτος, κυκλοφορεί από το 2007 κι έπειτα ένα δίσκο κάθε χρόνο (με εξαίρεση το 2015). Έχει αποκτήσει ένα αρκετά μεγάλο κοινό στους λάτρεις του ‘θορυβώδους’ ήχου, καθώς οι συνθέσεις του καλύπτουν το φάσμα του garage – noise – indie rock. Το φετινό εγχείρημά του που τιτλοφορείται με το όνομά του, είναι καθαρά garage rock με 3λεπτα κομμάτια, εκτός του 10λεπτου ‘warm hands’. Ο ίδιος αποκάλυψε πως η αγαπημένη του μπάντα είναι οι Hawkwind, αν και θεωρεί πως έχει επηρεαστεί από καλλιτέχνες όπως ο David Bowie, οι Black Sabbath, οι Stooges και οι Black Flag. Σε γενικές γραμμές είναι μια αρκετά καλή κυκλοφορία, που αξίζει να σημειωθεί πως ηχογραφήθηκε live με συμμετοχή μπάντας. Highlights: Break a guitar, Thank you Mr. K, Take care (to comb your hair).

 

 

Speedometer – Downtown funk ’74 (Juno records)
Οι Βρετανοί Speedometer αποτελούν μια μπάντα που παίζει funk και soul. Ξεκίνησαν την καριέρα τους πριν 15 χρόνια κι αυτός είναι ο 9ος δίσκος τους. Σε παλαιότερη κυκλοφορία τους είχαν την τιμή να συνεργαστούν με την Martha High, στενή συνεργάτιδα του James Brown. Το downtown funk ’74 περιέχει 16 κομμάτια με τη κλασσική συνταγή πιάνο, πνευστά και funky κιθάρες. Επίσης ν’ αναφέρουμε πως πρόκειται για ορχηστρικό (instrumental) δίσκο και συνθέσεις που συχνά δεν ξεπερνούν τα 3 λεπτά. Μια αρκετά καλή προσπάθεια, σαν γενικότερη εικόνα του ‘downtown funk 74’. Highlights: African bushfire, Slinky boots, The urbanista.

 

 

You me at six – Night people (Infectious music records)
Η 5η κυκλοφορία για τους Άγγλους You me at six, που έκαναν αισθητή της παρουσία τους το 2008, με το ντεμπούτο τους ‘Take off your colors’. Δυνατή alt. rock μουσική κατά κύριο λόγο αποτελεί το σύνολο του ‘Night people’. Όπως αναφέραμε πρόκειται για βρετανική μπάντα, παρ’ όλα αυτά έχουν πιο πολύ αμερικάνικο ήχο που θυμίζει αρκετά Green Day, Blink-182, Incubus κλπ. Να αναφέρουμε επίσης πως την παραγωγή υπογράφει ο έμπειρος Jacquire King (Tom Waits, Buddy Guy, Norah Jones, Kings of Leon, Modest Mouse κ.ά.) Highlights: Heavy soul, Make your move, Can’t hold back.

 

 

+extra (κυκλοφορούν επίσης τον Ιανουάριο):

Mick Harvey – Intoxicated women (Vol4 of Serge Gainsbourg translations) (Mute records)

Cloud Nothings – Life without sound (Carpark records)