Δίσκοι του μήνα (Μάρτιος 2017)

Depeche Mode – Spirit (Columbia/Mute records)

Επιστροφή στην δισκογραφία για τους θρυλικούς Depeche mode, με το Spirit να αποτελεί τον 14^ο δίσκο τους. Ένας δίσκος που θυμίζει παλιότερες εποχές της μπάντας, στα χρόνια του Black celebration και του Music for the masses όσον αφορά την μουσική, διότι στιχουργικά είναι πιο επίκαιρο από ποτέ καθώς περιστρέφεται γύρω από τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας γενικότερα. “We have no respect – we have lost control”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο εναρκτήριο “Going backwards” αλλά και στη συνέχεια με το “Hey scum, what have you ever done for anyone?”. Πέραν της σταθερά καθηλωτικής φωνής του Dave Gahan, εξαιρετικές επίσης και οι ερμηνείες του Martin Gore στα “Eternal” και “Fail”. Σίγουρα καταλυτικός και ο ρόλος του παραγωγού James Ford (Simian mobile disco, Arctic monkeys, Foals, Klaxons κλπ), στον ούτως ή άλλως χαρακτηριστικό ήχο των Depeche. Να υπενθυμίσουμε πως θα επισκεφτούν την χώρα μας στις 17 Μαΐου στα πλαίσια της περιοδείας τους Global spirit tour. Highlights: Going backwards, You move, So much love, Fail.

 

 

The Jesus And Mary Chain – Damage and joy (ADA/Warner music)

Μεγάλo comeback για τους αδερφούς Reid, καθώς έχει μεσολαβήσει σχεδόν μια 20ετία από την τελευταία τους κυκλοφορία (Munki, 1998). Παρ’ όλα αυτά με την πρώτη ακρόαση του “Damage and joy” σου δίνεται η αίσθηση πως όλο αυτό το διάστημα, το στυλ της μπάντας δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου. Σαφώς τα υπόλοιπα μέλη είναι διαφορετικά πλέον, αλλά ο ιδιαίτερος ήχος τους, κάτι μεταξύ σε shoegaze και noise pop εξακολουθεί να αποτελεί το στίγμα τους, για το οποίο πήραμε μια πρώτη γεύση νωρίτερα απ’ την επίσημη κυκλοφορία, με τα κομμάτια “amputation” και “always sad”. Να σημειώσουμε επίσης πως εκτός από το “all things pass” που ηχογραφήθηκε το 2008 (για το soundtrack της σειράς Heroes), το “can’t stop the rock” αποτελεί παλιότερη σύνθεσή τους που βρίσκεται στο άλμπουμ “Little pop rock” της αδερφής τους Linda Reid, η οποία χρησιμοποιούσε το καλλιτεχνικό όνομα Sister Vanilla. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, το “Damage and joy” αποτελεί ένα δυνατό δίσκο με έντονο μεν το συναίσθημα της νοσταλγίας κατά διαστήματα, αλλά σίγουρα σηματοδοτεί ένα ελπιδοφόρο comeback για ένα από τα κορυφαία γκρουπ της σκωτσέζικης σκηνής και της παγκόσμιας μουσικής γενικότερα. Ξέχασα ν’ αναφέρω πως την παραγωγή έχει επιμεληθεί ο Martin Glover (aka Youth), ιδρυτικό μέλος των Killing Joke και δίδυμο με τον Paul McCartney στους Firemen. Highlights: The two of us, Presidici (et chapaquiditch), Get on home.

 

 

The Shins – Heartworms (Columbia records)

Οι Shins κυκλοφορούν το 5^ο άλμπουμ τους, 16 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία τους (Oh, Inverted world -2001). Μουσικά κινούνται ανάμεσα σε pop και rock ακούσματα. Άρχισαν να γίνονται γνωστοί λόγω της ταινίας Garden state (2004), κι αυτό επειδή σε μια σκηνή ακούγεται το κομμάτι “new slang” σε διάολογο μεταξύ των πρωταγωνιστών με την ατάκα “this song will change your life”. Από το σημείο αυτό κι έπειτα σίγουρα η ζωή για τους Shins άλλαξε, καθώς οι πωλήσεις των 2 πρώτων δίσκων τους αυξήθηκαν αρκετά. To “Heartworms” τώρα, αποτελείται από 10 εξαιρετικές συνθέσεις που κινούνται περισσότερο σε pop ρυθμούς. Θεωρώ πως είναι ένα έιδος που κατέχουν πολύ καλά οι συγκεκριμένοι. Να αναφέρουμε επίσης πως ο James Mercer, ιδρυτικό μέλος των Shins, έπειτα από την προσέγγιση του παραγωγού Danger Mouse δημιούργησε μαζί του τους Broken Bells, το 2009. Όσον αφορά τις επιρροές του γκρουπ σίγουρα πολλές από αυτές αφορούν μπάντες όπως οι Beatles, οι Zombies και οι Beach boys. Αδιμφισβήτητα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του μήνα. Highlights: Name for you, Mildenhall, Half a million.

 

 

The Magnetic Fields – 50 Song memoir (Nonesuch records)

Πρόκειται για το 11ο δισκογραφικό τους βήμα, το οποίο αποτελεί ένα αυτοβιογραφικό concept album που χρονολογεί τα 50 χρόνια του δημιουργού και συνθέτη της μπάντας, Stephin Merritt. Οπότε προκύπτει ένα 5πλο LP των 10 συνθέσεων έκαστος, στο συνήθης indie pop ύφος που διατηρούν όλα αυτά τα χρόνια οι Magnetic fields. Η ηχογράφηση ξεκίνησε το 2015, ανήμερα των 50ων γενεθλίων του Merritt και κυκλοφόρησε στις 10 Μαρτίου. Τα περισσότερα τραγούδια δεν ξεπερνούν σε διάρκεια τα 3 λεπτά, πιθανότατα για να μην γίνονται κουραστικά στον ακροατή. Έξυπνο εγχείρημα γενικώς το “50 songs memoir” και ίσως από τα τελευταία album των συμπαθέστατων Αμερικανών μουσικών. Highlights: ’74 no, ’86 how i failed ethics, ’02 Be true to your bar.

 

 

Grandaddy – Last place (30th century records)

Πρώτη κυκλοφορία μετά την επανένωση (2012), για τους καλιφορνέζους Grandaddy. Έχουν προηγηθεί άλλα 4 άλμπουμ από το 1997 έως και το 2006 όπου ανακοίνωσαν την διάλυσή τους. Όπως και στο παρελθόν ο ήχος τους κινείται ανάμεσα σε indie και space rock ρυθμούς. Το εναρκτήριο κομμάτι “way we won’t” , έχει διατεθεί στο internet από τον Σεπτέμβριο του 2016 για να μας βάλει από νωρίς στο κλίμα του “Last place”. Διατηρώντας σταθερά τα βασικά χαρακτηριστικά τους, δηλαδή την χρήση analog synthesizer και fuzzy κιθάρες πορεύονται στο τελευταίο τους εγχείρημα, θυμίζοντας αρκετά τις καλές εποχές του “The sophtware slump”. Να σημειώσουμε επίσης πως ο frontman της μπάντας Jason Lytle, συμμετείχε στην δημιουργία (κυρίως ως παραγωγός) σε έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς που έφυγε, δηλαδή στο “Why are you ok” των Band of horses. Highlights: Way we won’t, Evermore, Check Injin, That’s what you get for gettin outta bed.

 

 

Spoon – Hot thoughts (Matador records)

Οι Τεξανοί Spoon εμφανίστηκαν δισκογραφικά το 1996 κι εδώ πρόκειται για την 9^η κυκλοφορία τους. Σαν βάση παίζουν indie rock αγγίζοντας τα όρια του art rock ταυτόχρονα. Πήραν το όνομά τους από ένα τραγούδι των Can, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να εκφράσουν την εκτίμησή τους για το γερμανικό γκρουπ. Ο ίδιος ο Jim Eno, drummer της μπάντας περιγράφει την μουσική των Spoon ως “psychedelic”. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα τραγούδια τους έχουν ακουστεί σε ταινίες και σειρές, ενώ στα πρώτα τους βήματα θύμιζαν σε αρκετό κόσμο τον ήχο των Pixies και των Wire. Τώρα όσον αφορά το παρόν, στο “Hot thoughts” υπάρχουν ανάμεικτα στοιχεία electro-rock κατά βάση μουσικής μαζί με έντονες experimental τάσεις. Χαρακτηριστική επίσης η χρήση αρκετών synths σε όλα σχεδόν τα τραγούδια του δίσκου. Πίσω από την κονσόλα της παραγωγής βρίσκεται ο Dave Fridmann (Mercury rev, The flaming lips, Mogwai, Low, Tame impala κλπ). Highlights: Hot thoughts, Do I have to talk you into it, Pink up.

 

 

Jamiroquai – Automaton (Virgin EMI records)

Άλλη μια μεγάλη επιστροφή στην δισκογραφία με το “Automaton” να αποτελεί τον 8^ο δίσκο των Λονδρέζων Jamiroquai. Στο γνωστό funk – disco – groovy στυλ κινούνται και εδώ, με τον Jay Kay να δηλώνει πως εμπνεύστηκαν την θεματολογία του άλμπουμ από το αυξημένο ενδιαφέρον που παρατηρείται για την τεχνολογία τα τελευταία χρόνια, και πως εμείς ως άνθρωποι αρχίζουμε να ξεχνάμε τις απλές χαρές της ζωής και της φύσης, συμπεριλαμβανομένου και των σχέσεων μεταξύ μας ως άτομα. Μια ευαισθητoποιημένη ματιά στην σύγχρονη εποχή μέσω της μουσικής για τους Jamiroquai, οι οποίοι θα επισκεφθούν την χώρα μας στις 17 Ιουνίου στα πλαίσια του φεστιβάλ Release Athens. Highlights: Automaton, Cloud 9, Nights out in the jungle.

 

 

Cameron Avery – Ripe dreams, pipe dreams (Anti/Epitaph records)

Ο 28χρονος Αυστραλός Cam Avery είναι μουσικός, συνθέτης και performer. Συμμετέχει σε 3 μπάντες (Pond, Tame Impala, The Growl) κι εδώ πρόκειται για την πρώτη του προσωπική δουλειά. Το “ripe dreams, pipe dreams” περιέχει πολύ όμορφες και μελωδικές συνθέσεις σε folk και dream pop ύφος, με συνοδεία διαφόρων εγχόρδων. Χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να συγκρίνω, νομίζω πως το συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελεί παρηγοριά για την απώλεια του μεγάλου Leonard Cohen. Επίσης εμένα προσωπικά μου έφερε στου νου διάφορες μουσικές παρόμοιες των Tindersticks ή των Walkabouts. Όπως και να έχει, αξίζουν συγχαρητήρια για την προσπάθεια του Avery, ο οποίος έχει επιμεληθεί και την παραγωγή στο πρώτο του αυτό εγχείρημα. Σίγουρα αξίζει μια θέση στα καλύτερα του μήνα. Highlights: Dance with me, Big town girl, An ever jarring moment.

 

 

Holy Monitor – Holy monitor(2017) (Primitive music records)

Έχοντας ως βάση την Αθήνα, οι Holy monitor αποτελούν μια κολεκτίβα μουσικών κι αυτό είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους. Παίζουν πειραματική psych – kraut rock μουσική με υπνωτικά φωνητικά και επαναλαμβανόμενα κιθαριστικά riffs. Με σαφείς επιρροές από γκρουπ όπως οι Neu και οι Tangerine dream στα 70s, έως και τους μεταγενέστερους Spacemen 3 και Black angels, οι Holy monitor δείχνουν να ξέρουν πολύ καλά τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να εκφραστούν μέσω της μουσικής. Μια ελπιδοφόρα κυκλοφορία για την εγχώρια σκηνή που ελπίζουμε να έχει ανάλογη συνέχεια στο μέλλον. Highlights: Bed of the earth, Αφροδίτη, Icarus.

 

 

+extra (κυκλοφορούν επίσης τον Μάρτιιο):

Minus the bear – Voids (Suicide squeeze records)

Bob Dylan – Triplicate (cover album) (Columbia records)

Boss Hog – Brood X (In the red records)

British sea power – Let the dancers inherit the party (Caroline inter. records)

Goldfrapp – Silver eye (Mute records)

Electric octopus – Smokyland (Self released album)