Πολλές φορές γίνεται η συζήτηση για την Πολιτική η οποία καταλήγει “άσε την είδαμε την πολιτική”, “άσε είδαμε πού μάς πήγε η πολιτική”…
Τότε έχουμε μια αδιέξοδη συζήτηση που αδικεί την Πολιτική, γιατί η ίδια δεν είναι οι “πολιτικοί”, ούτε μόνο τα κόμματα. Η Πολιτική είναι παντού.. γι’ αυτό καλό είναι βάζουμε μερικά πράγματα σε μια βάση:
Α. Η Πολιτική δεν αποτελεί φυσικό φαινόμενο, δεν είναι ούτε “χαλάζι”, ούτε “ομίχλη”, ούτε “ζέστη”, ούτε “παγωνιά”. Ό, τι μάς συμβαίνει συμβαίνει γιατί κάποια δράση υπήρξε, κάποιες επιλογές προτιμήθηκαν και συνδέονται με όσα μάς περιβάλλουν στην κοινωνική, οικονομική μας ζωή.
Β. Δεν υπάρχει κανένα τέλος της ιστορίας και βέβαια κανένα τέλος της ιδεολογίας. Τέτοιες δηλώσεις είναι το λιγότερο “τεμπέλικες” και μάλλον παραπλανητικές και επικίνδυνες. Με λίγα λόγια δεν υπάρχουν ουδέτερες και απλώς τεχνοκρατικές πολιτικές. Όλες οι προτάσεις, οι πολιτικές δράσεις έχουν στοχεύσεις κοινωνικές και πολιτικές, εμπνέονται από κάποιο πρίσμα που αφορά αρχές και αξίες.
Συχνά ακούμε “δε με ενδιαφέρει η ιδεολογία, με ενδιαφέρει το καλό του τόπου”. Είναι αρκετά απλοϊκή η δήλωση αυτή και αρκετά αφηρημένη ..και εξηγούμαι..
Δεν είναι εμμονικό να μιλάς ότι υπάρχει Αριστερή σκέψη και πολιτική, όπως και Δεξιά σκέψη και πολιτική. Εντάξει, δεν είναι ίδια σήμερα τα πεδία σύγκρουσης Αριστεράς και Δεξιάς με αυτά του παρέλθόντος. Είναι πολυπαραγοντικά τα ζητήματα, όπως πολυσήμαντες είναι και οι δράσεις έναντι αυτών των προβλημάτων, ζητημάτων.
Είναι αρκετά βοηθητικό και σηματοδότης για τους πολίτες να γνωρίζει που κατατάσσεται ένα πολιτικό κόμμα, ένας φορέας. Είναι παραπλανητικό το ξερό “στοχεύω στο καλό της χώρας, δε με νοιάζει η Αριστερά και η Δεξιά”. Είναι παραπλανητικό γιατί άλλο είναι το “καλό” ενός ανειδίκευτου εργάτη, άλλο ενός ντελιβερά κι άλλο το καλό ενός προνομιούχου.
Ζήτημα είναι λοιπόν και “πώς και προς τα που λύνουμε τα προβλήματα του τόπου”.
Το πρόβλημα δεν είναι ο “τεχνοκράτης”, ζήτημα είναι η στόχευση του τεχνοκράτη. Πρόβλημα δεν είναι η “μεταρρύθμιση”, ζήτημα είναι ποια μεταρρύθμιση και ποιούς θα χρειαστεί να ξεβολέψουμε..
Στην προσπάθεια ανασύνταξης μιας στιβαρής προοδευτικής παράταξης, “ανοικτής”, πλουραλιστικής, αυθεντικής και αισιόδοξης πρέπει να επιδιώξουμε να μιλήσουμε και να πράξουμε το “προς τα που”, το “πώς”, με “ποιους”, όχι με γενικόλογες ευχές, ούτε με κατάρες.
Ένα νέο πολιτικό συντακτικό, ένα νέο πολιτικό σχέδιο για να είναι χρήσιμο οφείλει να είναι καθαρό και όχι θολό..
Αυτά για αρχή, ως μερικά βασικά και στοιχειώδη για τον επικείμενο θερμό πολιτικά χειμώνα..
