το νόημα της ζωής το δημιουργούμε..
Ζούμε όλοι στον ίδιο κόσμο είναι η αλήθεια, όμως το πώς πιάνουμε την πραγματικότητα ή το πώς σκοπεύουμε να κάνουμε μια κίνηση υπάρχουν πολλοί δρόμοι .
Άλλοι πιστεύουν στην “αποκάλυψη”, δηλαδή ότι το παν από το Α ως το Ω καθορίζεται από μια υπέρτατη δύναμη. Αυτή η “υπέρτατη δύναμη” κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί μπροστά μας και τότε ..θα πάρουμε τα ίσια μας, θα βρούμε το δρόμο μας.
Άλλοι πιστεύουν πιο πολύ στην “ανακάλυψη” ή στην “αναζήτηση”. Αυτοί θεωρούν ότι η διαμόρφωση μιας στάσης ζωής, μιας άποψης προκύπτει από ψάξιμο ενδελεχές, συνεχές. Η ίδια η αναζήτηση αποτελεί για αυτούς μια αυταξία. Η αναζήτηση τείνει να αποτελεί το νόημα της ζωής.
Εγώ νομίζω ότι πρέπει να πιστέψουμε σε κάτι ακόμα υψηλότερο, να πιστέψουμε στη “δημιουργία”. Το νόημα της ζωής δεν είναι κάτι που το αναζητούμε, είναι κάτι που το δημιουργούμε.
Και δημιουργούμε όταν είμαστε παρόντες, όταν ζούμε το παρόν και δρούμε μέσα σε αυτό.
Ο Καμύ έλεγε “ποτέ σου δε θα ζήσεις αν ψάχνεις το νόημα της ζωής”. Ένα βήμα παραπέρα ήταν αυτό που έλεγε ο Ντέιβιντ Θόρο: “πρέπει να ζεις το παρόν, να ορμάς σε κάθε κύμα, να βρίσκεις την αιωνιότητά σου κάθε στιγμή. Οι ανόητοι στέκονται στο νησί των ευκαιριών κι έχουν το βλέμμα τους στραμμένο σε έναν άλλο τόπο. Δεν υπάρχει άλλος τόπος, δεν υπάρχει άλλη ζωή εκτός από αυτή”.
Προτείνω έτσι να σκεφτόμαστε για τα “πράγματα”.