ΜΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΕΙΝ
Αν πραγματικά και αυθεντικά θέλουμε να αναστηλώσουμε μια μεγάλη προοδευτική παράταξη που θα κουβαλά μαζί της τα δικιά των πολλών οφείλουμε να κλείσουμε το φαύλο κύκλο της τιμωρίας και ανταπόδοσης της τιμωρίας. Οφείλουμε να πράξουμε με πολιτική ευφυΐα και συνάμα πολιτική συνείδηση. Οφείλουμε να δείξουμε μια ανανεωμένη αίσθηση αλληλεγγύης και να πράξουμε υπέρ μιας γενικής αμνηστίας (όχι αμνησίας)..
Να δώσουμε τον όρκο του “μη μνησικακείν”.
Να παραιτηθούμε από τη μνησικακία, να μην κρατήσουμε κακία για παλαιά λάθη, να πάψουμε να εκτρέφουμε κακές μνήμες.
Έτσι έκαναν ευφυέστατα οι αρχαίοι Αθηναίοι στην προσπάθεια αποκατάστασης της δημοκρατίας τους κατά το 404 πΧ (από την τυραννία των Τριάκοντα).
Μνήμη υπάρχει, ας την χρησιμοποιήσουμε υπέρ μιας αναγκαίας γενικευμένης προσπάθειας αναστήλωσης. Αν ο στόχος είναι η διασφάλιση μιας ανανεωμένης κι ανθεκτικής πορείας μαζί με την κοινωνία των πολλών, ας σταματήσουμε να ψάχνουμε με ψηφιακά αναθέματα και εμφύλια πολεμοχαρή συνθήματα.
Το διάβασμα του τι θέλει η κοινωνία θέλει καλή κρίση και ειλικρινή προσήλωση σε ένα καινούργιο και ανανεωμένο ΜΑΖΙ, κι αυτό δεν είναι συμβιβασμός.
Ας μην προδώσουμε την ιστορική μας ευθύνη. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις μας, να αρνηθούμε την ηττοπαθή συνθηκολόγηση, που πλήττει τους αδύναμους, τον κόσμο της εργασίας και της δημιουργίας.
Μια αξιόμαχη συλλογική δύναμη δε γίνεται με κατακερματισμούς, με εξατομικεύσεις, με “κατάρες”.
Όσοι δεν επιθυμούν ένα νέο ΜΑΖΙ ας μη συνεχίζουν τη λασπομαχία. Ας προχωρήσουν, ας συμπλεύσουν με τις ίδιες τις φιλοδοξίες τους, ας πάνε με την “κανονικότητα” όπως έχει εσχάτως πλασαριστεί.
Οι υπόλοιποι ας μη γίνουμε “συνεργοί στην κανονικότητα”, αλλά συνεργοί στους δίκαιους κοινωνικούς στόχους και τα “νέα κοινωνικά ζητήματα” της αντιμετώπισης των κοινωνικών αποκλεισμών, της ανεργίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης και της ειλικρινούς προστασίας του περιβάλλοντος.