‘ακούω’ και ‘δεν ακούω’

‘Ακούω την αγάπη.. και δεν ακούω τις σκέψεις μου..’, έτσι έλεγε ο Αγγελάκας και οι ‘Τρύπες’ το 1996:

https://www.youtube.com/watch?v=zQyjWN_cVWU

Σχεδόν αποδεδειγμένα ο άνθρωπος πιο γρήγορα ‘ακούει’ και σκέφτεται με βάση το συναίσθημα (αγάπη), παρά με τη λογική (σκέψεις). Το τεκμηριώνει πολύ ωραία ο αγαπημένος Κάνεμαν (στο ‘Γρήγορη κι αργή σκέψη’).
Δεν υπάρχει όμως ντε φάκτο ‘αγάπη’, κι αυτή υπόκειται σε διαρκείς επανερμηνείες που γίνονται από τις  ‘σκέψεις’.
Πάντως πάντα θα ακούμε πρώτα την αγάπη..

Με την ψύχωση που έχω να ερμηνεύω διαιτολογικά το φαινόμενο ‘ακούω’ ..και ‘δεν ακούω’ έχω να  προσθέσω το εξής:

..διαιτολογικά βρίσκει έδαφος το ‘ακούω τη γευστική απόλαυση’ (‘είναι το αγαπημένο μου γλυκό δε θα πω όχι’) και ‘δεν ακούω τη σκέψη μου’ (‘είμαι υπέρβαρος’, ‘δεν πρέπει να τρώω γλυκά έχω πολλά τριγλυκερίδια’). Ποια είναι η λύση; ο ενσυνείδητος νους, ο έλεγχος του περιβάλλοντος, αλλά και η ανατροφοδότηση.. Δε θα σταματήσουμε για πάντα τα γλυκά, μπορεί όμως έτσι να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί, μαθαίνοντας το σύστημα ‘βλάβη’ (‘ωχ έφαγα γλυκό χθες’) και ‘αποκατάσταση’ (‘έκανα το λάθος μου, δε χωράει καινούργιο σήμερα και αύριο’). Το ζήτημα είναι η απόκτηση ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ.

Αυτοπεποίθηση είναι να ξέρω ότι ‘ακούω τη γευστική απόλαυση’ ή ‘ακούω την αγάπη’, αλλά ξέρω και ότι η καλή συνειδητή σκέψη με το χρόνο θα μου φέρει διορθωμένο και ανατροφοδοτημένο το ‘άκουσμα της απόλαυσης’..

ΥΓ: ο Αγγελάκας της νιότης μας, τόν ακούγαμε στα μπάχαλα του παρελθόντος μας, τόν ακούμε στις σκέψεις του παρόντος μας