: Ιούλιος 2015
30 χρόνια Microsoft Windows OS
Σήμερα είναι η πρώτη επίσημη ημέρα κυκλοφορίας της νέας ναυαρχίδας της Microsoft, το πολυαναμενόμενο λειτουργικό Windows 10. Αυτό το πρωϊνό σκέφτομαι πως μετά από 17 χρόνια χρήσης των Windows, αδιαμφισβήτητα ο κολοσσός του Bill Gates έχει πετύχει τον σκοπό του, όπως τον όρισε στις αρχές της δεκαετίας του 70’ «ένας υπολογιστής σε κάθε γραφείο σε
“δοκιμή” στη διατροφή, “εμπειρία” στην πολιτική
“Δοκίμαζε, δοκίμαζε, κάθε φορά που δοκιμάζεις φτιάχνεις μια γευστική ανάμνηση. Με τον καιρό ξέρεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, τι πρέπει να αλλάξεις. Έτσι εξελίσσεται η γεύση σου..” (Hamid Salimian- σεφ) “Καλές αποφάσεις έρχονται με τη βοήθεια της εμπειρίας. Η εμπειρία έρχεται από τις κακές αποφάσεις” (Mark Twain- συγγραφέας) Είναι φορές που προσπαθώντας
Ας συμφωνήσουμε όλοι σε κάτι
Αν έχετε δει ταινίες του Christopher Nolan όπως “Inception” ή “Interstellar” θα συμφωνείτε κι εσείς πως ήταν εντυπωσιακές χωρίς όμως ορισμένες φορές να καταλαβαίνουμε ακριβώς τι συμβαίνει στην πλοκή της ταινίας. Κάπως έτσι παρακολουθούμε κι εμείς τις εξελίξεις τον τελευταίο μήνα, αναφωνούμε ανήσυχοι για τις εξελίξεις, χωρίς όμως να καταλαβαίνουμε απόλυτα τι γίνεται. Τις τελευταίες
Δίσκοι του μήνα (Ιούλιος 2015)
Moa Bones – Spun (Inner ear records) Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη για την ελληνική σκηνή, καθώς πίσω από το όνομα Moa bones βρίσκουμε τον Δημήτρη Αρώνη έναν αθηναίο μουσουργό. Το ‘spun’ ηχογραφήθηκε από τον ίδιο τον Δημήτρη, ο οποίος επιμελήθηκε και την παραγωγή. Αποτελεί τον δεύτερο δίσκο του (έχει προηγηθεί το ‘aquarelles’ του 2011) ο
Οι ακούσιες συνέπειες..
Οκ..τελικά πάμε σε ένα δημοψήφισμα όπου ξεκάθαρα το ερώτημα που ζητάται να απαντηθεί δεν υπάρχει σήμερα. Ζητάται να απαντηθεί κάτι άλλο από αυτό που υπάρχει στο ψηφοδέλτιο, ζητάται να ερμηνευθεί από τους πολίτες. Ζητάται να υπερψηφίσει αρνητικά ο λαός τις διαπραγματεύσεις σου.. Εγώ όντας υπέρμαχος σε δημοψηφίσματα και συναφείς διαδικασίες, σηκώνω τα χέρια ψηλά. Οκ
Η Αριστερά που γνώρισα
Ξέρω ακούγεται σαν μνημόσυνο, αλλά κάτι τέτοιο είναι εδώ που τα λέμε. Εγώ δεν ανήκω στην γενιά του Πολυτεχνείου και η Αριστερά που γνώρισα δεν είναι “επαναστατική”. Το (ορθόδοξο) Κομμουνιστικό Κόμμα δεν το θεώρησα ποτέ Αριστερά, ούτε το ίδιο θέλει να το λένε έτσι, καθότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα που γνώρισα ως παιδί ισοπέδωναν την αξία
Referendum Νο 2
…Αν μη τι άλλο, κάποιοι δεν χάνουν το χιούμορ τους. Την εικόνα την βρήκαμε στο facebook και είναι αντιπροσωπευτική του κακού χαμού που επικρατεί.
