Πάντως θα πω: “το προσπάθησα”

Μου αρέσει να λέω για τη σημασία της jouissance στην πολιτική, δηλαδή ας πούμε τη λιμπιντική απόλαυση της πολιτικής.

Ε κάτι τέτοιο έζησα στο ΣΕΦ στις 7-2-2015. Σε όσους φίλους μου είπα πάω στο ΣΕΦ στη Συνδιάσκεψη του “Κινήματος” η απάντηση που έδιναν ήταν τύπου:

“πήγαινε σε γιατρό καλύτερα..”, “που πας ρε κακομοίρη..”, “2,5% πήρατε, αποτύχατε, ξέχνα το..”.

Οκ, εγώ τους φίλους τους ακούω (εφόσον μιλάνε, αλλιώς είναι και κάποιοι που δε μιλάνε περιμένουν την ..εξέλιξη του πράγματος συνολικά, στη χώρα, στο Κίνημα, στο από εδώ στο από εκεί.. και θα τοποθετηθούν κάποτε στα σίγουρα..), κρατάω ως συμβουλή αυτό που μου λένε. Έχω και εγώ να πω κάτι πάντως:

“Πέρασα πολύ καλά, ένιωσα αρκετά άνετα με αυτούς που ήμουν μαζί στο ΣΕΦ. Συζήτησα, κάναμε και έναν κανονικό διάλογο (με εξισωμένη συμμετοχή σε ένα από τα ‘τραπέζια διαλόγου’ που στήθηκαν για 3-4 ώρες), έβγαλα και κάποια συμπεράσματα. Μια χαρά. Φίλοι ξέρετε κάτι είμαι πιο ‘πλούσιος’ σήμερα, άσε που standing ovation 3-4 λεπτών σε κόμμα του 2,5% δε βλέπεις εύκολα. Ξέρω είναι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που ‘μεσσιανικά’ στηρίζουν Κίνημα, ξέρω ότι χρειάζεται πολύ δουλειά ώστε να επιτευχθεί η κρίσιμη κοινωνική μάζα ώστε να γίνουμε εμείς το κυρίαρχο κύμα αλλαγής, μετασχηματισμού της χώρας. Ξέρω ότι πρέπει να προσπαθήσω, άλλωστε ο σοσιαλισμός, όπως λέει κι ένας ‘δημοφιλής’ φίλος ο Μίμης, είναι μια διαρκής προσπάθεια  ενάντια στην υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, προς υψηλότερα επίπεδα ισότητας, αυτονομίας, δημοκρατίας, ευημερίας.

Ξέρω ότι έτσι ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα πω στο τέλος, κάτι που ήθελε ο Βίλλυ Μπραντ να γράψει στο μνήμα του: ‘το προσπάθησα’.”

lacanizon