Δίσκοι του μήνα (Ιανουάριος 2015)

Δυνατά ξεκίνησε ο νέος χρόνος με μερικές πολύ καλές κυκλοφορίες. Προσωπικά ξεχώρισα τις παρακάτω:
Belle and Sebastian – girls in peacetime want to dance (Matador records)
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να ακούσω τα συνηθισμένα στο 9ο πλέον album των συμπαθέστατων Σκωτσέζων. Παρ’όλα αυτά με έκπληξη διαπίστωσα μια διαφορετική, πιο pop-disco διάθεση να διακατέχει το γκρουπ, κάτι που φαίνεται από το πρώτο κιόλας κομμάτι (nobody’s empire). Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια τραγούδια θα διάλεγα τα: the power of three (με τη Sarah Martin στα φωνητικά), το enter Sylvia Plath (ίσως το hit του δίσκου) και το the everlasting muse. Ο δίσκος κλείνει με τραγούδια πιο κοντά στο κλασσικό 90s ύφος που τους καθιέρωσε (ever had a little faith?, the book of you).
The Decemberists – what a terrible world, what a beautiful world (rough trade records)
Έχουν περάσει κιόλας 13 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία των Decemberists, με το εκπληκτικό we both go down together να παραμένει, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα καλύτερα τραγούδια της δεκαετίας του 2000.Εδώ, στο 7ο κατά σειρά album τους κινούνται σε γνώριμα μονοπάτια folk rock αισθητικής. Σαν γενική εικόνα θα τους χαρακτήριζα σταθερά καλούς, με τα κομμάτια make you better, lake song και the wrong year να ξεχωρίζουν ίσως λίγο παραπάνω.

Viet Cong – viet cong (Jagjaguar records)
Πολλοί κάνουν λόγο για το νέο δυνατό χαρτί της indie rock μουσικής και ίσως να έχουν δίκιο. Πρόκειται για το ντεμπούτο album της μπάντας από τον Καναδά, μιας χώρας με εξαιρετική παράδοση στη μουσική και πρωταγωνίστρια τα τελευταία χρόνια σε διάφορα είδη (από τον Leonard Cohen έως τους Arcade fire). Προσωπικά μου φέρνουν στο μυαλό μουσικές δεκαετίας 80 με τις post punk επιρροές να φαίνονται σε κάθε κομμάτι του δίσκου (μόλις 7 το σύνολο). Νομίζω θα ικανοποιήσει τα μέγιστα τους φαν του είδους, αν και θα πρότεινα να περιμένουμε το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα για να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα περί τίνος πρόκειται.
Bjork – Vulnicura (One little Indian records)
Το σίγουρο είναι πως οι Ισλανδοί ξέρουν να προωθούν την μουσική τους στον υπόλοιπο κόσμο με μόλις δύο ονόματα να μονοπωλούν το ενδιαφέρον (Bjork, Sigur ros). Το vulnicura αποτελεί άλλη μια απόδειξη. Έχει το γνώριμο low tempo ύφος της ερμηνεύτριας και μια ιδιαίτερη συμμετοχή στο atom dance του Antony Hegarty ( Antony and the johnsons, Hercules and love affair, Lou Reed). Κατά την προσωπική μου άποψη έχουμε από νωρίς, δηλαδή αρχές του 2015 ήδη μια υποψηφιότητα για τα καλύτερα 10 άλμπουμ της χρονιάς. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια κομμάτια απ’ αυτό το όμορφο σύνολο.
Σταύρος Παρασκευόπουλος