το τίποτα με το πουθενά..

Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ολοκληρώθηκε το 2004. Αποτέλεσε ένα μεγάλο έργο για τα δεδομένα της χώρας μας. Η επένδυση ενός τόσο μεγάλου ποσού (€ 630.000.000) στη γέφυρα δέχτηκε κριτική, επειδή το οδικό δίκτυο από την πλευρά της Πάτρας κατά το χρόνο κατασκευής της γέφυρας ήταν ελλιπές και υπερφορτωμένο και από την πλευρά της Στερεάς Ελλάδας ανεπαρκές. Το Economist αναφέρει ότι έτσι όπως προέκυψε η γέφυρα συνδέει το «πουθενά συγκεκριμένα με το εντελώς πουθενά».

«Το τίποτα με το πουθενά» ονόμασαν οι Τρικαλινοί μια γέφυρα – τύπου Καλατράβα (βλέπε φώτο) που δεν ολοκληρώθηκε- εγκαταλείφθηκε, παρόλο το μεγαλεπήβολο της υπόθεσης (να μοιάζει με του Καλατράβα..).

Αυτό το «πουθενά συγκεκριμένα με το εντελώς πουθενά» ή καλύτερα «το πουθενά με το τίποτα» μου βγάζει αυτή η σύσταση της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεις Πολιτών). Κάποιο πιο υπερτροφικό κομμάτι σε ψήφους (ΠΑΣΟΚ), αλλά με κακό brand name (σικ), συνέδεσε τις δυνάμεις του με κάποιες εναπομείνουσες δυνάμεις της Ανανεωτικής Αριστεράς από τη ΔΗΜΑΡ και κάποιες παρέες-κλαμπ πολιτών. Μάλιστα από κοινού προέβησαν οι επικεφαλής των γραφείων τύπου των συνεργαζόμενων κινήσεων-κομμάτων στην κάτωθι ανακοίνωση (4.12.2015):

«Σας ενημερώνουμε ότι το Κεντρικό Συντονιστικό Συμβούλιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αποφάσισε ότι όλες οι δραστηριότητες, οι αναφορές σε δημοσκοπήσεις, όπως και η παρουσία των στελεχών στα ΜΜΕ, θα παρουσιάζονται με το όνομα και το σήμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Εκτός βέβαια εάν ρητά αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση ο αυτοτελής κομματικός φορέας».

Μια γραφειοκρατικού τύπου ανακοίνωση δηλαδή, που δεν έχει αντίκρισμα στις ανάγκες του λαού, μια γραφειοκρατικού τύπου σύνδεση που εξαντλείται στις ιδέες αυτών που τη γέννησαν, ιδέες που έχουν να κάνουν με τη διατήρηση των ολίγων εναπομεινουσών θέσεων της Βουλής. Μόλις αρχίσουν να εξαφανίζονται κι αυτές θα περάσουμε στον επόμενο κύκλο επεισοδίων «εγώ παώ από εδώ (ΝΔ)», «εγώ παώ από εκεί (νέος ΣΥΡΙΖΑ)».

Η πολιτική ως εργαλείο λοιπόν, όχι ως επίλυση των προβλημάτων και βεβαίως όχι ως πεδίο διαμόρφωσης μιας γνήσιας από τα κάτω σοσιαλδημοκρατικής αναγέννησης..