Πολιτική
Referendum Νο 2
…Αν μη τι άλλο, κάποιοι δεν χάνουν το χιούμορ τους. Την εικόνα την βρήκαμε στο facebook και είναι αντιπροσωπευτική του κακού χαμού που επικρατεί.
NO THANKS σε άπταιστα ελληνικά
Αν απαντήσετε μέσα σας στο ερώτημα «Τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση; Το κοινό μας σπίτι ή ξενοδοχείο με ιδιοκτήτες και ενοικιαστές», τότε η απάντηση στο δημοψήφισμα είναι προφανής. Όπως και στην Κύπρο. Στις 24 Απριλίου 2004 οι Ελληνοκύπριοι ψήφισαν ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν με ποσοστό 76%. Ήταν ένα δημοψήφισμα με μεγάλη πίεση προς την Ελληνοκυπριακή
Ζητείται ψεύτης …
Την αλήθεια σε αυτήν την χώρα δεν την πολυ-αντέχουμε. Το γουστάρουμε το παραμύθι ρε παιδί μου. Είναι άλλο όμως το αθώο ψεματάκι που σου φτιάχνει την ημέρα (“τι όμορφος που είσαι σήμερα” και τα συναφή) και άλλο η εξαπάτηση της κοινής γνώμης (“σκίζουμε μνημόνια” και τα ρέστα). “Τα ρέστα μου” (ή all in για όσους
Αυτά που δεν έχουμε
Απ’ότι φαίνεται, οι πιο πολλοί από εμάς, τον περισσότερο χρόνο της ενήλικης ζωής μας τον περνάμε κυνηγώντας να αποκτήσουμε όλα αυτά που, εξ ορισμού, δεν έχουμε. Την δουλειά με τα λεφτά, την εικόνα του κουστουμιού με τις πολλές επαφές, τα παθιασμένα φιλιά και το σεξ (ω ναι! αυτό!) με αυτούς που γοητεύονται από εμάς,
δεν θυσιάζεσαι, ψάχνεις τη γωνία για να επιβιώσεις
Όχι να μη θυσιαστούμε.. Ναι να ψάξουμε μια γωνία για να επιβιώσουμε.. Ξέρω είναι δύσκολο, τώρα στο περιβάλλον της ετερόκλητης πληροφορίας, αλλά και σκέψης. Όμως εσύ πρέπει να έχεις εκείνη τη διαύγεια που θα σε ξεχωρίσει. Να ‘συμμαχήσεις’ με τον αντίπαλο, να το κάνεις όχι για να ‘παραδοθείς’ αλλά για να του αφαιρέσεις σταδιακά τη
ε π ο χ ή
Όταν κάποιος διαθέτει ένα απόλυτα επαναστατικό τρόπο να εκφράζεται είναι πιθανό να μην καταφέρει να εξασφαλίσει την υποστήριξη των άλλων. Συνήθως παίρνει χρόνια για να πειστεί ο κόσμος για την εγκυρότητα μιας επαναστατικής ιδέας, τέτοιας που να εκφράζει τη διαφοροποίηση από αυτό που σήμερα ζούμε. Έτσι πολλές φορές μνημονεύουμε πολιτικούς ύστερα από χρόνια, πολιτικούς που
Γιατί δε θα γίνεις ποτέ Έλλη μικρή μου
Είναι πρωί. Πίνω το καφεδάκι για να ανοίξουν οι οφθαλμοί και ταυτόχρονα βλέπω τη ροή των αναρτήσεων του φατσοβιβλίου. Μερικοί γνωστοί μου έχουν αναδημοσιεύσει τη σελίδα της Έλλης Παπαγγελή(ς) και δεν μπορώ παρά να μη θαυμάσω την ομορφιά της νεαράς και την πολυσχιδή της προσωπικότητα. Επειδή δεν ασχολούμαι εντατικά με τις κομματικές νεολαίες και όσους τις συνθέτουν
“Λυπούμαστε. Η σελίδα είναι υπό κατασκευή”
Αν μιλάμε για τις 100 πρώτες μέρες του Τσίπρα, θα ήθελα κάποιος να μας πει σε ποια φάση του σχεδίου βρισκόμαστε. Δηλαδή εκτός από τις προσπάθειες που γίνονται για να πειστεί η Ευρώπη ότι αυτή η πολιτική λιτότητα, με αυτά τα μέτρα και αυτά τα σταθμά, δεν οδηγεί πουθενά. Περιμένουμε πρώτα να καταλάβουν
εγώ είμαι με τις “μέλισσες”
Είναι σίγουρο ότι έχουν ήδη γραφτεί- και θα γραφτούν- κείμενα, ευφυολογήματα, θέσεις για τις 100 πρώτες μέρες κυβέρνησης. Δίνεται ίσως μεγάλη σημασία στους συμβολισμούς των πρώτων 100 ημερών μιας κυβέρνησης, μεθοδολογία που έρχεται κυρίως από την άλλη μεριά του Ατλαντικού (ΗΠΑ). Θα προσπαθήσω να μην τα βάλω τα πράγματα σε ένα άσπρο- μαύρο, απλά τα
19 Ή 9;
Τα μέλη της Ευρωζώνης είναι οι παρακάτω 19 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι σήμερα:Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φινλανδία. Οι 9 χώρες που δεν έχουν ακόμα Ευρώ λόγω του ότι δεν πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ ή διότι είπαν όχι στο κοινό νόμισμα ή γιατί χρησιμοποιούν άλλον δρόμο είναι: Δανία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Κροατία,
